ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ - Νίκος Τσιφόρος

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα. 
Κατάσταση πολύ καλή / άριστη. Αμεταχείριστο.
Κωμική/σατιρική λογοτεχνία.
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ
Εκδόσεις: ΕΡΜΗΣ
Έτος εκδόσεως: 1979
Σελίδες: 340
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Οι καλοί τρόποι
Μέιντ ιν Τσάινα
Συν και πλην
Η πορσελάνα
Η κυριούλα
Δύο έρωτες
Ένα λεπτό
"Συμβούλιον ηθικής"
Αριθμός 4917
Ιστορία με τυπογραφικό μελάνι
Παρενθέσεις
"Κονιάκ - σόδα"
Το γλυκό
Πολυκατοικία
Ο κύκλος
Τηλεφωνήματα
Ακουερέλλα
Επικήδειος
Το σκυλάκι
Ανθοδέσμη
Βροχούλα
Γουΐκ εντ
Αστυνομικό
Ο τσάμπιον
Σκίτσα
Ραού και Μοχάμπα
Γραμματόσημα
Μπομπόνια
Πανηγύρι
Τρεις χάριτες
Ο Φλώρος
Τα σμαράγδια
Μ) Σ Ναυτίλος
Βιτρίνα
Σάββατο... πρώτη
Ο ήρωας
Το πεντόλιρο
Η ταμίας
Πρεμιέρα
Ανεμώνες
"Βαγκόν - ρεστωράν"
Σερπαντίνα
Μάσκες
Έλσα
Δύο κοπέλλες
Πρωτεύουσα
Έντομα
Δράμα
Ο Αμερικάνος
Δωμάτιον 132
Άλμπουμ
Λουλούδια
Βαριετέ
Θεατρικό
Ειδύλλιο
Εσπάνια
Ξ. Α. 46573
Κρουαζιέρα
Σαββατόβραδο
Θυσία
Νοκτούρνο
Το μπαλλόνι
Γλυκύ βραστός
Πέντε μέρες
Κοντράστ
Μαννεκέν
Φεστιβάλ
Ιαματικά
Ενοικιάζεται
Σολφέζ
Τσιτσερόνε
Σύννεφα
---
"ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ":
Είμ' ένας Βαγγέλης με κακόν χαρακτήρα και πανταλόνια ξεφτισμένα στα ρεβέρ. Είμ' ένας Βαγγέλης που έμαθε την ιστορία του Μαγελλάνου, την απόκλισι των πόλων και τα μυστήρια της Αχελιανής περιόδου. Όλ' αυτά, εγκυκλοπαιδικά και αξιοθαύμαστα με καταντήσανε κι έναν Βαγγέλη άνεργο. Είμ' ένας Βαγγέλης αξιολύπητος.
- Δε θα βρης ποτέ σου δουλειά, επιμένει ο θείος μου ο Θανάσης που πήρε προίκα κι έχει μπαστούνι μ' ασημένια λαβή. Ό,τι κι αν έμαθες δε χρησιμεύει σε τίποτα. Το μυστικό, είναι να ξέρης να φέρεσαι στους ανθρώπους. Να γίνεσαι συμπαθητικός. Εσένα σε κάνανε σοφό τα βιβλία και βλέπεις όλον τον κόσμο κατώτερόν σου. Σε φάγανε τα πολλά.
Ο θείος μου ο Θανάσης ξέρει τον κόσμο, κάνει και δάνεια επί ενεχύρω. Μπορεί να πάσχη από ελαφρή πίεσι, αλλά η πίεσις είναι η αρρώστεια των καλοφαγάδων. Ο θείος μου ο Θανάσης τρώει υπέροχα και έχει κάθε δικαίωμα να μου δίνη συμβουλές. Το Πάσχα που πέρασε, μου τις προσέφερε μαζί με κοκορέτσι και ούζο. [...] (Από την έκδοση)
 
Ο Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 27 Αυγούστου 1909 - Αθήνα, 6 Αυγούστου 1970) ήταν Έλληνας συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 60 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.
Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ευθυμογράφος, επιθεωρησιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, αφοσιώθηκε, παράλληλα, στη δημοσιογραφία γράφοντας χρονογραφήματα και εύθυμα στιγμιότυπα τα οποία συνήθως υπέγραφε με διάφορα ψευδώνυμα. Οι ήρωες του Νίκου Τσιφόρου κινούνται συνήθως στο περιθώριο της αθηναϊκής προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, έχουν δοσοληψίες με το νόμο και το δραματικό διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήγει γκροτέσκ. Πένα ευθύβολη, καυστική, συνέθετε ξεκαρδιστικές ιστορίες προσφέροντας απλόχερα το γέλιο σε μία Ελλάδα που το είχε απόλυτα ανάγκη.
Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις -χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει- πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970. Από τα έργα του ξεχωρίζουν οι Σταυροφορίες, Τα Παιδιά της Πιάτσας, τα Παραμύθια Πίσω Από Τα Κάγκελα, Άνθρωποι Και Ανθρωπάκια, η παρωδία της Ελληνικής Μυθολογίας κ.ά.