ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΑΝ ΜΙΚΕΛΕ (1948, Α' ελληνική έκδοση) - Axel Munthe

Σκληρόδετο / Ημι-δερματόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΑΝ ΜΙΚΕΛΕ
Συγγραφέας: AXEL MUNTHE
Μετάφραση: ΚΟΣΜΑ ΠΟΛΙΤΗ
Εκδόσεις: ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Έτος εκδόσεως: 1948
Σελίδες: 414
Διαστάσεις: 22 Χ 15
---
Ο Axel Martin Fredrik Munthe (31 Οκτωβρίου 1857 – 11 Φεβρουαρίου 1949) ήταν γιατρός και ψυχίατρος γεννημένος στη Σουηδία, περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας του The Story of San Michele, μια αυτοβιογραφικής αφήγησης της ζωής και του έργου του. Μιλούσε πολλές γλώσσες (Σουηδικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά άπταιστα και Γερμανικά τουλάχιστον καλά), μεγάλωσε στη Σουηδία, παρακολούθησε ιατρική σχολή εκεί, σπούδασε ιατρική στο Παρίσι και άνοιξε το πρώτο του ιατρείο στη Γαλλία. Ήταν παντρεμένος με μια πλούσια Αγγλίδα και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στην Ιταλία.
Η φιλάνθρωπος φύση του τον οδήγησε συχνά να θεραπεύει τους φτωχούς χωρίς χρέωση, και διακινδύνευσε τη ζωή του σε αρκετές περιπτώσεις για να προσφέρει ιατρική βοήθεια σε περιόδους πολέμου, καταστροφής ή πανούκλας. Ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, αγόρασε γη για να δημιουργήσει ένα καταφύγιο πουλιών κοντά στο σπίτι του στην Ιταλία, υποστήριξε την απαγόρευση των επώδυνων παγίδων και ο ίδιος διατηρούσε κατοικίδια τόσο διαφορετικά όσο μια κουκουβάγια και ένας μπαμπουίνος, καθώς και πολλά είδη σκύλων. Η γραφή του είναι ανάλαφρη, είναι κυρίως απομνημονεύματα που προέρχονται από εμπειρίες της πραγματικής ζωής του, αλλά είναι συχνά χρωματισμένη με θλίψη ή τραγωδία και συχνά χρησιμοποιεί δραματική άδεια. Έγραψε κυρίως για τους ανθρώπους και τις ιδιοσυγκρασίες τους, απεικονίζοντας τις αδυναμίες τόσο των πλουσίων όσο και των φτωχών, αλλά και για τα ζώα.
 
Το χρονικό του San Michele (1929) έχει 32 κεφάλαια. Είναι μια σειρά από επικαλυπτόμενες χρονογραφίες, κατά προσέγγιση αλλά όχι εξ ολοκλήρου με χρονολογική σειρά. Περιέχει αναμνήσεις πολλών περιόδων της ζωής του Munthe. Συνδέθηκε με μια σειρά από διασημότητες της εποχής του, συμπεριλαμβανομένων των Jean-Martin Charcot , Louis Pasteur , Henry James και Guy de Maupassan , οι οποίοι φιγουράρουν όλοι στο βιβλίο. Συνδέθηκε επίσης με τους πολύ φτωχότερους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των Ιταλών μεταναστών στο Παρίσι και των θυμάτων πανώλης στη Νάπολη, καθώς και των κατοίκων της υπαίθρου, όπως οι κάτοικοι του Κάπρι και οι Σκανδιναβοί Λαπωνείς. Ήταν ένας ασύστολος φιλόζωος και τα ζώα κατέχουν εξέχουσα θέση σε πολλές ιστορίες.
Οι ιστορίες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα τόσο από το πόσο σοβαρές είναι όσο και από το πόσο κυριολεκτικές είναι. Γίνονται αρκετές συζητήσεις με ζώα και υπερφυσικά όντα και το τελευταίο κεφάλαιο λαμβάνει χώρα μετά τον θάνατο του Munthe και περιλαμβάνει τις συζητήσεις του με τον Άγιο Πέτρο στις πύλες του Παραδείσου. Σε καμία περίπτωση ο Munthe δεν φαίνεται να παίρνει τον εαυτό του ιδιαίτερα στα σοβαρά, αλλά μερικά από τα πράγματα που συζητά είναι πολύ σοβαρά, όπως οι περιγραφές του για την έρευνα για τη λύσσα στο Παρίσι, συμπεριλαμβανομένης της ευθανασίας ανθρώπων και μια απόπειρα αυτοκτονίας από έναν άνδρα πεπεισμένο ότι είχε εκτεθεί στην ασθένεια.
Αρκετές από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στη ζωή του Munthe δεν αναφέρονται στο Story of San Michele. Οι γυναίκες και τα παιδιά του δεν φιγουράρουν στην αφήγηση, και μάλιστα περιγράφει τον εαυτό του ως «ανύπαντρο» στο τελευταίο κεφάλαιο, όταν ήταν παντρεμένος για περίπου 20 χρόνια. Πολύ λίγος από τον χρόνο του στην Αγγλία αναφέρεται, παρόλο που παντρεύτηκε μια Βρετανίδα, τα παιδιά του μεγάλωσαν σε μεγάλο βαθμό στην Αγγλία και ο ίδιος έγινε Βρετανός πολίτης κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο . Η επί δεκαετίες υπηρεσία του ως προσωπικός γιατρός και έμπιστος στη βασίλισσα της Σουηδίας αναφέρεται μόνο με τους πιο πλάγιους όρους. σε ένα σημείο, ενώ την ονομάζει μόνο ως "αυτή που πρέπει να είναι μητέρα ενός ολόκληρου έθνους", αναφέρει ότι φέρνει τακτικά λουλούδια για τον τάφο ενός από τα σκυλιά της που είναι θαμμένο στη Villa San Michele, σε άλλο σημείο, ενός από τους υπηρέτες του βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά του και συναντά τη βασίλισσα, η οποία αναφέρει ότι έδωσε το σκυλί στον Munthe. Η δουλειά του με ένα γαλλικό σώμα ασθενοφόρων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αναφέρεται μόνο εν συντομία, σε σχέση με τη χρήση υπνωτικής αναισθησίας όταν δεν υπήρχαν διαθέσιμα χημικά αναισθητικά – θανάσιμα τραυματισμένοι στρατιώτες συχνά πέθαιναν με «ένα χαμόγελο στα χείλη τους, με το χέρι μου στα χείλη τους μέτωπο."
Ο Munthe δημοσίευσε μερικές άλλες αναμνήσεις και δοκίμια κατά τη διάρκεια της ζωής του, και μερικά από αυτά ενσωματώθηκαν στο The Story of San Michele, το οποίο επισκιάζει σε μεγάλο βαθμό όλα τα άλλα γραπτά του τόσο σε έκταση όσο και σε δημοτικότητα.
Παγκοσμίως, το βιβλίο είχε τεράστια επιτυχία. Μέχρι το 1930, υπήρχαν δώδεκα εκδόσεις μόνο της αγγλικής έκδοσης, και ο Munthe πρόσθεσε έναν δεύτερο πρόλογο. Ένας τρίτος πρόλογος γράφτηκε το 1936 για μια εικονογραφημένη έκδοση.