ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ - Cl. Haroche & E. Enriquez

Χαρτόδετο βιβλίο, δημοτική γλώσσα μονοτονικό, άριστη κατάσταση, εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ, 2004, σελ. 120, 21x14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
1. ΔΥΣΦΟΡΙΑ, ΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΡΜΗΣΗ
2. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ, ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ
3. ΑΓΧΟΣ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
4. ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, ΩΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
5. ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΨΥΧΙΚΟΣ ΦΟΝΟΣ
6. ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ, ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. ΣΚΕΨΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
---
Ο Φρόυντ εξέφραζε την ανησυχία του για την εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών στο έργο του ''Η δυσφορία στον πολιτισμό'', και τον μιμήθηκαν πολλοί συγγραφείς, όπως ο Ράιχ, ο Μαρκούζε, ο Μίτσερλιχ. Το ζήτημα της δυσφορίας στις σύγχρονες δημοκρατίες το συναντούμε σταθερά στις εργασίες με θέμα την εξουσία, την κυριαρχία, την ενόρμηση του θανάτου, τους αγώνες για την αναγνώριση, και μας παρουσιάζει ορισμένες φορές τις πιο απειλητικές πτυχές της ψυχολογίας των ατόμων και των συλλογικών υποκειμένων.
Ο Ευγένιος Ενρίκεζ και η Κλωντίν Χαρός αναζητούν εδώ τις ρίζες του κακού, της βίας, της καταστροφικότητας, που ενεργούν σε βάθος και συχνά δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε στις κοινωνίες που, χωρίς πολλή σκέψη, θεωρούνται σχετικά συναινετικές και ειρηνευμένες. Σε έναν διάλογο με αναφορές στην κοινωνιολογία, την πολιτική, την ψυχολογία, την ψυχανάλυση, αναρωτιούνται αν οι δημοκρατικές κοινωνίες μας είναι ή όχι άρρωστες και αν είναι θεμιτό να μιλούμε, πιο γενικά, για μία παθολογική κατάσταση των πολιτισμένων κοινωνιών. Επισημαίνοντας τη μερικές φορές ανησυχητική εξέλιξη του κόσμου, θυμίζουν ότι η διατήρηση μίας απαιτητικής και κριτικής σκέψης παραμένει, για τα άτομα, η καλύτερη άμυνα απέναντι στην αυθόρμητη τάση των ανθρώπινων ομάδων να υιοθετήσουν καταστροφικές συμπεριφορές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
 
[...] Στην προσπάθειά τους να ανιχνεύσουν τις πολλαπλές αιτίες και πηγές της διάχυτης δυσφορίας που αισθάνονται σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι, η Χαρός και ο Ενρίκεζ θέτουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη διαμόρφωση της ατομικής υποκειμενικότητας, την καθυπόταξη σε ποικίλες μορφές εξουσίας, τον φόβο μπροστά στην ελευθερία κτλ. Οι σύγχρονες κοινωνίες δεν είναι σε θέση να προτείνουν ιδεώδη, στον βαθμό που κυρίαρχες αξίες είναι η αγορά και η οικονομική αποδοτικότητα. Η ολική επικράτηση της εμπορευματικής λογικής και της εργαλειακής ορθολογικότητας καθιστούν δύσκολη κάθε διαδικασία εξιδανίκευσης στο άτομο. Η απουσία της ελπίδας, η απουσία προτάγματος ή συλλογικής προσδοκίας για το μέλλον, είναι ένας άλλος δρόμος που οδηγεί στην απάθεια, στην αδράνεια ή στη μνησικακία. Το μίσος για τον εαυτό συνδυάζεται με το μίσος για τους άλλους, τροφοδοτώντας τις πιο ακραίες μορφές βίας. Το αίσθημα της αδικίας μεγαλώνει όταν δεν τηρείται η υπόσχεση για δημοκρατική ισότητα, όταν πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ταπεινωμένοι, ξεχασμένοι, εγκατελειμμένοι. Οι πλούσιες και δημοκρατικές κοινωνίες μας δεν μπορούν να εγγυηθούν ένα ελάχιστο σεβασμού, αναγνώρισης και αξιοπρέπειας σε όλους τους πολίτες. Πώς οι κοινωνίες μας να μην είναι "άρρωστες", όταν το ιδεώδες που τις συνέχει είναι μόνον η παραγωγή και η κατανάλωση; (Θανάσης Γιαλκέτσης, Βιβλιοθήκη της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 19/11/2004)