ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ (εικονογραφημένο) - Ζαχαρία Παπαντωνίου

Μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, μονοτονικό σύστημα.
Πλούσια εικονογράφηση (ασπρόμαυρη & έγχρωμη).
Πολύ καλή κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Παιδικό μυθιστόρημα.
ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ
Συγγραφέας: ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Εξώφυλλο: ΜΑΡΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχικά-Εικόνες: Ε. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
Έτος εκδόσεως: 1991
Σελίδες: 226
Διαστάσεις: 21 Χ 16
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Οι τρεις φωτιές
Το γράμμα του Αντρέα
Το ξεκίνημα
Οι μικροί ταξιδιώτες ανεβαίνουν το βουνό
Το τραγούδι του Μπαρμπαφώτη
Τα παιδιά κοιτάζουν το νερό της Ρούμελης
Καταστροφή στα κουλούρια του Φουντούλη
Τα μουλάρια ξέρουν πού θα φάνε οι ταξιδιώτες
Η βρύση
Η πρώτη βραδιά στο δάσος
Άστρα, γρύλοι και κουδούνια
Τα παιδιά σχηματίζουν κοινότητα
Πόλεμος μ' ένα μαντρόσκυλο
Ένα βλαχόπουλο, που δε λέει πολλά λόγια
Η βλαχοπούλα μιλεί στα παιδιά
Το πρώτο συσσίτιο
Οι επιγραφές του Καλογιάννη
Συγκοινωνία με κατοικημένους τόπους
Προμηθεύονται εργαλεία για τους δρόμους
Τα παιδιά φτιάνουν δρόμους
Έρχεται η αλεπού
Τα εφτά μικρά στο κυνήγι της κότας
Οι νοικοκυραίοι παίρνουνε είδηση
Οι Ζαβοπαναγήδες
Η γριά Χάρμαινα
Ο Λάμπρος οδηγεί το κοπάδι
Ένα σχολείο εκεί, που δεν το περίμενε κανένας
Τι είδε ο Λάμπρος όταν τελείωσε το μάθημα
Ένας δάσκαλος στην κοινότητα
Στους ίσκιους των δέντρων
Ο Γεροθανάσης
Ένας εθελοντής χωροφύλακας για την αλεπού
Ένα ξαφνικό επεισόδιο
Ο άνθρωπος που τρώει το δάσος
Τα παιδιά ειδοποιούν τους χωροφύλακες
Το πληγωμένο πεύκο
Τα παιδιά γίνονται δασοφύλακες
Δασοφύλακες, γρηγορείτε!
Οι δεντροκόποι δεν πέρασαν καλά
Το μαύρο τραγάκι
Το τραγούδι της Αφρόδως
Η ιστορία του Γιάννη από το Πουρνάρι
Η κατάρα του πεύκου
Στη Ρούμελη
Ο μεθυσμένος μυλωνάς
Στον έλατο
Για τον ήλιο που βασιλεύει
Ο Φάνης ολομόναχος
Μεγάλη ανησυχία στις καλύβες
Περπατούν για το Φάνη
Τα δώρα της ημέρας
Ο Αραπόβραχος
Καλή νύχτα, γερο - Αράπη!
Ακόμη κι ο Γκέκας είναι γελαστός
Ο Θύμιος ο κουδουνάς από τα Σάλωνα
Ο Φουντούλης άρρωστος
Ο Κωστάκης μ' ένα παπούτσι
Ο λύκος
Μια μικρή τελετή στο δάσος
Ο χείμαρρος
Από πού έρχεται το νερό
Και τα δέντρα πονούν
Τα' όνειρο του χωριάτη
Τα πεθαμένα δέντρα
Στο νεροπρίονο
Το τραγούδι στο νέο καράβι
Ο Σπύρος βρίσκει κάτι χρήσιμο
Η θύελλα
Η θύελλα στις καλύβες των παιδιών
Ένα μήνυμα
Στο μοναστήρι
Εσπερινός
Απόδειπνο
Λειτουργία
Ο γάμος της Αφρόδως
Ο Γκέκας έκαμε, ό, τι έπρεπε
Ο Γεροθανάσης φοβάται, μη δακρύση
Ο γυρισμός
Έπειτα από χρόνια
---
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου (Καρπενήσι, 2 Φεβρουαρίου 1877 – Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 1940) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, πολιτικός, διηγηματογράφος, δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης και ακαδημαϊκός, υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας στο γλωσσικό ζήτημα.
Από το 1908 μέχρι το 1910 βρισκόταν στο Παρίσι, απ' όπου αρθρογραφούσε για την εφημερίδα Εμπρός. Μεταξύ 1912 και 1916 είχε αναλάβει νομάρχης Ζακύνθου, Κυκλάδων, Μεσσηνίας και Λακωνίας. Το 1918 ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης και στη συνέχεια (και μέχρι τον θάνατό του) πρόεδρος του μονίμου καλλιτεχνικού συμβουλίου της. Την ίδια αυτή χρονιά εξέδωσε το διήγημα και πεζογραφημά του "Τα Ψηλά Βουνά". Η πρώτη εμφάνιση του Παπαντωνίου στα γράμματα έγινε με σατιρικούς στίχους, τους οποίους είχε γράψει όταν ήταν ακόμη μαθητής και είχαν δημοσιευτεί στο βραχύβιο σατιρικό περιοδικό Αί Μηχανορραφίαι, με τον Νικόλαο Κουντουριώτη και Ιωάννη Δεληκατερίνη. Το 1938 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (έδρα Λογοτεχνίας, τάξη Γραμμάτων και Τεχνών). Οι γονείς του ήθελαν να σπουδάσει γιατρός, εκείνος, όμως, προτίμησε τη Ζωγραφική. Στο Παρίσι πήγε αργότερα ως ανταποκριτής της εφημερίδας Εμπρός, στην οποία και δημοσίευσε το πρώτο διήγημα και πεζογράφημα του, "Τα Παρισινά Γράμματα", το οποίο και προκάλεσε μεγάλη και παγκόσμια αίσθηση και εντύπωση και τα οποία και κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του σε έναν τόμο με τον τίτλο "Φιλολογικά Χρονογραφήματα". Επιστρέφοντας από το Παρίσι, συνέχισε να εργάζεται ως ανταποκριτής, αρθογράφος και ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Εμπρός για άλλα 3 χρόνια.
Απεβίωσε από καρδιακή ανακοπή το απόγευμα της 1ης Φεβρουαρίου 1940, εν όσω επέβαινε σε τραμ της γραμμής Πατησίων-Ομονοίας, κατευθυνόμενος σε συνεδρίαση της Ακαδημίας.
 
Τα Ψηλά Βουνά είναι ένα παιδικό μυθιστόρημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου που εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1918 ως αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού στο πλαίσιο της βενιζελικής Γλωσσοεκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης του 1917 που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στο Δημοτικό σχολείο. Σε 79 κεφάλαια εξιστορούνται οι εμπειρίες μιας ομάδας συμμαθητών που περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό. Εκεί μαθαίνουν να λειτουργούν σαν μία κοινότητα και να προστατεύουν το δάσος. Η κοινωνικοποίηση και η οικολογική ευαισθησία είναι οι κεντρικές ιδέες της ιστορίας. Περιλαμβάνονται και ποιήματα (όπως το γνωστό Τσιριτρό). Στην εποχή του το βιβλίο προκάλεσε οξύτατες αντιδράσεις, ώσπου το 1920 αποσύρθηκε, όπως και τα άλλα αναγνωστικά της Μεταρρύθμισης. Επαναφέρθηκε ως αναγνωστικό σε κατοπινά χρόνια. Θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα παιδικά βιβλία στην ελληνική γλώσσα και επανεκδόθηκε πολλές φορές.