ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ (1934) - Έκδοσις Εφημερίδος "Δρασις"
Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική φροντισμένη βιβλιοδεσία.
Δερμάτινη ράχη.
Χρυσοτυπία στην ράχη.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση. (σημ.: Ασήμαντα μικροσκισίματα στις άκρες των πρώτων δύο σελίδων. Το υπόλοιπο βιβλίο είναι άθικτο.)
ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ
Αριθμός κεφαλαίων: 24 (πλήρες έργο)
Εκδόσεις: ΕΦΗΜΕΡΙΣ "ΔΡΑΣΙΣ"
Έτος εκδόσεως: χ.χ. [1934]
Σελίδες: 96
Διαστάσεις: 21,5 Χ 15
---
Τα Πρωτόκολλα των Πρεσβύτερων (Σοφών) της Σιών, γνωστά συνήθως ως Τα Πρωτόκολλα της Σιών (Ρωσικά: «Протоколы Сионских мудрецов» ή «Сионские Протоколы»), είναι ένα συνωμοσιολογικό κείμενο που πιθανώς έχει την αφετηρία του στην Ρωσία των αρχών του 20ού αιώνα και παρουσιάζει ένα υποτιθέμενο σχέδιο κυριαρχίας του κόσμου από τους Εβραίους. Αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα έκφρασης αντισημιτισμού και αντισιωνισμού. Αρκετές ανεξάρτητες έρευνες έχουν επανειλημμένα δείξει ότι τα πρωτόκολλα αποτελούν απάτη και σχεδόν καθολικά αναγνωρίζονται ως προϊόν πλαστογραφίας, δημιούργημα της Οχράνα. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1903 και ο συντάκτης τους είναι άγνωστος. Μια σειρά άρθρων που εμφανίστηκαν στους «Τάιμς» του Λονδίνου το 1921 φανέρωσαν ότι το περισσότερο από το υλικό των πρωτοκόλλων ήταν αντιγραμμένο από παλαιότερη πολιτική σάτιρα που δεν είχε κανένα αντισημιτικό θέμα. Συγκεκριμένα, βιβλίο του Μορίς Ζολί από το 1860 περιείχε αυτούσια κομμάτια από τα «Πρωτόκολλα» αν και δεν είχε σχέση με τους Εβραίους ή με το Σιωνισμό· στόχος ήταν ο αυτοκράτορας Ναπολέοντας Γ΄.
Από την εποχή που τα Πρωτόκολλα πρωτοεμφανίστηκαν στην αρχή του 20ού αιώνα, οι πρώτοι τους εκδότες έφεραν αμφισβητούμενης αξίας και συχνά αντικρουόμενες αποδείξεις σχετικά με το πώς έφτασε στα χέρια τους αντίγραφο του αυθεντικού κειμένου. Παρόλα αυτά κάποιοι άνθρωποι συνέχισαν να βλέπουν τα Πρωτόκολλα σαν απόδειξη μίας σημαντικής συνωμοσίας, ειδικά σε μέρη του κόσμου όπου ο αντισημιτισμός ήταν αρκετά διαδεδομένος. Το κείμενο ανατυπώνεται συχνά από αντισημίτες και χρησιμοποιείται μερικές φορές σαν απόδειξη μίας Εβραϊκής συνωμοσίας, ειδικά στη Μέση Ανατολή σήμερα.
Τα Πρωτόκολλα θεωρούνται ευρέως προδρομική μορφή της σύγχρονης λογοτεχνίας συνωμοσιολογικών θεωριών και παίρνει την μορφή ενός εγχειριδίου για τα νέα «μέλη» των «Σοφών», περιγράφοντας πώς κυβερνούν τον κόσμο μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ και της οικονομίας και αντικαθιστούν την παραδοσιακή κοινωνία με μία που βασίζεται καθαρά στον έλεγχο των μαζών. Έτυχαν σημαντικής απήχησης, ειδικότερα σε περιόδους διεθνών ανακατατάξεων. Το κείμενο έχει γίνει διάσημο από εκείνους που αντιδρούν στις επαναστατικές κινήσεις και διαδόθηκε περισσότερο μετά την Ρωσική Επανάσταση του 1905 και την Μπολσεβίκικη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, όταν έγινε δημοφιλής η ιδέα ότι «ο Μπολσεβικισμός ήταν μια συνωμοσία για παγκόσμια κυριαρχία». Επίσης, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1930 ήταν μία σημαντική εξέλιξη στην ιστορία των Πρωτοκόλλων καθώς πλήθυναν οι οπαδοί των σχετικών θεωριών παρά την έλλειψη πηγών περί της αυθεντικότητάς τους. Ήταν ευρέως διαδεδομένα στην Δύση των δεκαετιών του 20 και 30 και παρότι η χρήση των Πρωτοκόλλων σαν ένα εργαλείο προπαγάνδας μειώθηκε σημαντικά μετά την ήττα των Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει ακόμα κάποια χρήση στον σύγχρονο αντισημιτισμό, μεταφρασμένα στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Η «Δράσις» ήταν πρωινή εφημερίδα- όργανο της αντισημιτικής οργανώσεως 3 Ε [Εθνική Ένωσις της Ελλάδος]. Σύμφωνα με τον Κανδυλάκη το πρώτο φύλλο της κυκλοφόρησε στις 4 Μαρτίου 1934 και το τελευταίο φύλλο, που διασώζεται, στις 12 Απριλίου του ιδίου έτους. Δημοσίευε σε συνέχειες το βιβλίο «Ο Αγών» του Χίτλερ και «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».
Η Εθνική Ένωσις «Ελλάς» -περισσότερο γνωστή με τα αρχικά της, ΕΕΕ ή τρία έψιλον- ήταν η σημαντικότερη αντισημιτική και πρωτοφασιστική ή φασιστική οργάνωση της βόρειας Ελλάδας κατά τον Μεσοπόλεμο.
Ιδρύθηκε το 1927 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας εμπόρους που αντιμετώπιζαν τον εβραϊκό ανταγωνισμό. Κατά άλλη άποψη, η κύρια ιδεολογία της οργάνωσης ήταν ο αντικομμουνισμός, αλλά επειδή στις κατώτερες τάξεις των Εβραίων ήταν διαδεδομένος ο κομμουνισμός, προέκυψε ο αντισημιτισμός ως δευτερεύουσα ιδεολογία.
Ιδρυτής της ΕΕΕ και πρόεδρός της ήταν ο έμπορος Γεώργιος Κοσμίδης, γραμματέας της ο τραπεζικός Δ. Χαριτόπουλος, ενώ τη δράση της προπαγάνδιζε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, Νίκος Φαρδής. Το καταστατικό της ΕΕΕ, που είχε συσταθεί ως αλληλοβοηθητικό σωματείο, επέτρεπε μόνο σε Χριστιανούς να γίνουν μέλη της. Τα μέλη της ΕΕΕ, που ήταν κυρίως πρόσφυγες, έφτασαν το 1931 τα 7.000, από τα οποία τα 3.000 στη Θεσσαλονίκη. Στα εγκαίνια της αντισημιτικής οργάνωσης 3Ε (Εθνική Ένωσις «Ελλάς»), παραβρέθηκε ο Στυλιανός Γονατάς ως Υπουργός Γενικός Διοικητής Μακεδονίας στις 4 Ιανουαρίου 1931. Με την ΕΕΕ ανέπτυξαν επαφές και άλλα γνωστά πρόσωπα της εποχής, όπως ο Μίκης Μελάς, γιος του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και ιδρυτής του παραρτήματος της ΕΕΕ στην Κηφισιά, όπου βρισκόταν η κατοικία του.Οι τριεψιλίτες συμμετείχαν σε επίσημες παρελάσεις σε εθνικές εορτές και είχαν αναπτύξει παραστρατιωτική δράση. Η ΕΕΕ είχε τη στήριξη του Βενιζελικού πολιτικού Λεωνίδα Ιασωνίδη. Στο πλαίσιο του αντικομμουνισμού οι τοπικές αρχές στη βόρεια Ελλάδα ανέχονταν, αν δε συνεργάζονταν με την ΕΕΕ, ενώ φημολογούνταν ότι η αστυνομία και ο στρατός δείχνανε απροθυμία στη δίωξή τους.
Σε συνεργασία με την εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης η ΕΕΕ εξαπέλυσε μία μανιώδη αντισημιτική εκστρατεία. Έλαβαν χώρα αρκετά περιστατικά που κορυφώθηκαν τον Ιούλιο του 1931 στο πογκρόμ του Κάμπελ, μιας εβραϊκής συνοικίας της Θεσσαλονίκης που πυρπολήθηκε. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε δίκη με κατηγορούμενους το Φαρδή, αρχισυντάκτη της «Μακεδονίας» που είχε υποκινήσει τα επεισόδια, και μέλη της ΕΕΕ, οι οποίοι αθωώθηκαν.
Τον Ιούνιο του 1933 η ΕΕΕ οργάνωσε την «προς Αθήναις πορεία», μία πορεία 3.000 Χαλυβδόκρανων στην οποία οι αστοί πολιτικοί επιφύλαξαν θερμή υποδοχή. Η ηγεσία της οργάνωσης ανακοίνωσε ότι μετασχηματίζεται σε πολιτικό κόμμα. Η κρατική χρηματοδότησή της διακόπηκε και πολλά μέλη της αποχώρησαν, με αποτέλεσμα να ανακληθεί η απόφαση από το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης και να ξανασυσταθεί ως «σωματειακή οργάνωσις» αποβλέποντας στην εκ νέου στήριξη από το κράτος.
Η ΕΕΕ διαλύθηκε από τη δικτατορία του Μεταξά. Επανασυστήθηκε αφότου η Θεσσαλονίκη πέρασε υπό κατοχική διοίκηση το 1941.
