ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ - Νίκος Τσιφόρος

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα. 
Κατάσταση πολύ καλή. Μικροτσακίσεις εξωτερικά. Εσωτερικό άθικτο.
Κωμική/σατιρική λογοτεχνία.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ
Εκδόσεις: ΕΡΜΗΣ
Έτος εκδόσεως: 1978
Σελίδες: 608
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πριν μπούμε στο ψητό
Εξάρες φιλότιμο
Το σκοινί και η κρεμάλα
Ο Ιβάν με τις επωμίδες
Τάβλι περσικόν
Κυνήγι της δόξας
Το "σίδερο"
Τρεις Ινδοί μάγοι από το Λαμιάρ
Ο παππούς κι η χήνα
Κονόμι συνταγματικό
Ο κύριος καθηγητά
Ο γυιός της καρπαζάς
Τα δαμάσκηνα και η σφεντόνα
Περί του έχτου στόλου γενικώς
Βικτωρία η ωχρά
Εκόλ Πολυτεκνίκ
Καζανόβας ο σκληρός
Ο Τζων ο Αμερικάνος
Ο Φίλιππας κι ο Αντώνης
Οι κοκκαλίες
Αντρίκος ο άπιαστος
Η πρέζα
Το κορίτσι με τους θείους
Ο Αιμίλιος απέ την Πόλη
Κολωνάτα στο πιθάρι
Φράγκφουρτ αμ Μάιν
Ο Βασίλειος του υποκόσμου
Ραψωδία σε πράσινο
Ο σοφός άνθρωπος
Οικόπεδα στον παράδεισο
Νεράιδες της νύχτας
Το λάχανο
Παραμύθι για "καλές κυρίες"
Θερίο ανήμερο
Λεφτά με τη σέσουλα
Σκάνδαλο στις κούρσες
Γαλάζιο, πράσινο, κόκκινο
Μπίζνες με την αλλοδαπή
Τα σκαθαράκια
Των πανηγυριζόντων αγίων ημών
Ο... Μούσμουλος
Εξαγωγικόν εμπόριον
Γενικό μανουβράζ
Ναργιλέδες και τσιμπούκια
Αχ, η μαύρη ξενητειά
Ντε προφούντις
Το βοτσαλάκι
Ανεμομαζώματα
Οι βρωμιάρηδες
Τους ζυγούς λύσατε
Το απόλυτο μηδέν
Ο κακαλέγκος
Σικάγκο μπόυ
Α λα ούνα, α λα ντούε
Λέμβος αλιευτική "Ζαφειρούλα" ονόματι
Ιστορίες περί ομορφόπαιδα
Τα λιμοκοντοράκια
Ο θεός δεν είχε κουτάλα...
Περί εκλογές, να πούμε
Τα μαργαριτάρια
Το σύννεφο κατέβηκε χαμηλά
Οι καλλιτέγνες...
Καημός νούμερο 3
Μεσάζων πολυτελείας
Γλωσσάρι
---
[...] «Ο υπόκοσμος, μια και κινείται έξω από το νόμο, έχει νόμους δικούς του και έθιμα δικά του. Απαιτεί και αυτός έναν αλληλοσεβασμό δικαιωμάτων για τη συνύπαρξη, και ακριβώς η καταπάτηση αυτών των δικαιωμάτων, των νόμων του δηλαδή, δημιουργεί τις εσωτερικές του προστριβές, που καταλήγουν να στείλουν στη φυλακή τα μέλη του. Η γλώσσα του όμως υπάρχει. [...]
Η σειρά των κομματιών που περιγράφει τις αληθινές ιστορίες του, θα γράφεται στη δική του αληθινή γλώσσα. Είναι απαραίτητο, ακόμη κι αν ξινίσουν λίγο οι συντηρητικοί. Που, επιτέλους, δεν θα χάσουν τίποτα αν την ακούσουν κι αυτήν την παράξενη και υπαρκτή ελληνική γλώσσα...». (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
 
Ο Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 27 Αυγούστου 1909 - Αθήνα, 6 Αυγούστου 1970) ήταν Έλληνας συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 60 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.
Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ευθυμογράφος, επιθεωρησιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, αφοσιώθηκε, παράλληλα, στη δημοσιογραφία γράφοντας χρονογραφήματα και εύθυμα στιγμιότυπα τα οποία συνήθως υπέγραφε με διάφορα ψευδώνυμα. Οι ήρωες του Νίκου Τσιφόρου κινούνται συνήθως στο περιθώριο της αθηναϊκής προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, έχουν δοσοληψίες με το νόμο και το δραματικό διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήγει γκροτέσκ. Πένα ευθύβολη, καυστική, συνέθετε ξεκαρδιστικές ιστορίες προσφέροντας απλόχερα το γέλιο σε μία Ελλάδα που το είχε απόλυτα ανάγκη.
Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις -χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει- πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970. Από τα έργα του ξεχωρίζουν οι Σταυροφορίες, Τα Παιδιά της Πιάτσας, τα Παραμύθια Πίσω Από Τα Κάγκελα, Άνθρωποι Και Ανθρωπάκια, η παρωδία της Ελληνικής Μυθολογίας κ.ά.