ΣΥΡΑΝΟ ΔΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ (1921) - Εδμόνδου Ροστάν

Χαρτόδετο βιβλίο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Καλή κατάσταση.
ΕΔΜΟΝΔΟΥ ΡΟΣΤΑΝ
ΣΥΡΑΝΟ ΔΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ
ΕΜΜΕΤΡΟΝ ΗΡΩΙΚΟΝ ΔΡΑΜΑ
ΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΕΝΤΕ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΗ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 
ΕΚΔΟΤΗΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ»
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ: 1921
Σελίδες: 220
Διαστάσεις: 21 χ 14
---
Ο Εντμόν Ροστάν (Edmond Eugène Alexis Rostand, 1 Απριλίου 1868 - 2 Δεκεμβρίου 1918) ήταν Γάλλος ποιητής και δραματουργός. Συνδέεται με τον νεορομαντισμό και είναι γνωστός για το έργο του "Συρανό ντε Μπερζεράκ". Τα ρομαντικά έργα του Ροστάν έρχονται σε αντιπαράθεση με το νατουραλιστικό θέατρο, δημοφιλές κατά τα τέλη του 19ου αιώνα.
Το "Cyrano de Bergerac" γράφτηκε από τον Ροστάν το 1897. Υπήρξε ένας πραγματικός Cyrano de Bergerac , και το έργο είναι μια μυθοπλασία που ακολουθεί τα γενικά περιγράμματα της ζωής του.
Ολόκληρο το έργο είναι γραμμένο σε έμμετρο λόγο, σε ομοιοκατάληκτα δίστιχα των δώδεκα συλλαβών ανά γραμμή, πολύ κοντά στην κλασική μορφή alexandrine, αλλά στους στίχους λείπει μερικές φορές μια τομή. 
Το έργο έχει μεταφραστεί και παιχθεί πολλές φορές και είναι υπεύθυνο για την εισαγωγή της λέξης " panache " στην αγγλική γλώσσα. Ο Cyrano (ο χαρακτήρας) είναι στην πραγματικότητα φημισμένος για το άνετο στιλ του, και ο ίδιος κάνει αναφορά στην "panache μου" στο έργο. 
 
Ο πραγματικός Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac, πραγματικό όνομα: Hercule Savinien Cyrano, 6 Μαρτίου 1619 - 28 Ιουλίου 1655) ήταν Γάλλος δραματουργός και στρατιωτικός.
Από οικογένεια μικροευγενών, κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε μετά την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη.
Σχετίστηκε στο Παρίσι με ένα κύκλο ομοφρόνων του θορυβοποιών, απέκτησε φήμη δεινού μονομάχου και σε διάστημα έξι ετών έγραψε τα έργα του. Η κωμωδία του "Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός" δεν είχε επιτυχία στη σκηνή, επειδή ήταν αντίθετη στην περί δράματος άποψη της εποχής, ο Μολιέρος όμως «δανείστηκε» δύο σκηνές της για τις Fourberies de Scapin (Κατεργαριές του Σκαπίνου). Η τραγωδία του "Ο θάνατος της Αγριππίνας" παίχτηκε μόνο μια φορά το 1640 κι αμέσως απαγορεύτηκε λόγω των αθεϊστικών της κηρυγμάτων. Στον "Άλλο Κόσμο" περιγράφονται ταξίδια του Συρανό στις αυτοκρατορίες της Σελήνης και του Ήλιου : τα αθεϊστικά κηρύγματα εξακολουθούν και όλα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι είναι στον δικό μας κόσμο.
Ο Συρανό πέθανε από ατύχημα στα τριάντα έξι του χρόνια.
Επηρεασμένος πιθανώς από την "Ουτοπία" του Τόμας Μορ, ο Συρανό επηρέασε με την σειρά του τους συγγραφείς έργων ουτοπικής φαντασίας, αρχίζοντας από τα "Ταξίδια του Γκιούλιβερ" του Τζόναθαν Σουίφτ και φθάνοντας στον "Γενναίο, νέο κόσμο" του Άλντους Χάξλεϋ.
Αν και το έργο του Εδμόνδου Ροστάν είναι ιστορικά ανακριβές ως προς την ζωή του, ο Συρανό είχε όντως μεγάλη μύτη.