ΣΑΙΞΠΗΡΟΥ ΦΑΛΣΤΑΦ (1933) - Τυπογραφείο "Εστία"
Χαρτόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα.
Άριστη κατάσταση. Άκοπο / Αμεταχείριστο.
Θεατρικό έργο.
ΦΑΛΣΤΑΦ
Συγγραφέας: ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ
Μετάφρασμα: ΑΛΕΞ. ΠΑΛΛΗ
Εκδόσεις: ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ "ΕΣΤΙΑ"
Έτος εκδόσεως: 1933
Σελίδες: 122
Διαστάσεις: 19 Χ 13,5
---
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (1564 - 1616) ήταν Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ευρέως ως ο σημαντικότερος συγγραφέας που έγραψε στην αγγλική γλώσσα και ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς παγκοσμίως. Συχνά αποκαλείται εθνικός ποιητής της Αγγλίας και «Βάρδος του Έιβον». Τα σωζόμενα έργα του, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων συνεργασιών, αποτελούνται από περίπου 38 θεατρικά έργα, 154 σονέτα, δύο μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και ερμηνεύονται περισσότερο συχνά από τα έργα οποιουδήποτε άλλου θεατρικού συγγραφέα.
Δεν έχουν σωθεί παρά λίγες καταγραφές για την ιδιωτική ζωή του Σαίξπηρ και έχουν σημειωθεί σημαντικές εικασίες για ζητήματα όπως η εξωτερική του εμφάνιση, η σεξουαλικότητά του, οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις και κατά πόσον τα έργα που του αποδίδονται είναι γραμμένα από άλλους.
Ο Σαίξπηρ έγραψε τα περισσότερα από τα γνωστά έργα του μεταξύ του 1589 και του 1613 και κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από μία βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα. Η επίδρασή του, ειδικότερα στην αγγλική λογοτεχνία, θεωρείται τεράστια. Οι Ρομαντικοί αναγνώρισαν την ιδιοφυΐα του και οι Βικτωριανοί τον λάτρεψαν κατά τρόπο που ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω αποκάλεσε «βαρδολατρεία».
Ο Σερ Τζον Φάλσταφ είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που εμφανίζεται σε τρία έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και μνημονεύεται σε ένα τέταρτο. Η σημασία του ως πλήρως ανεπτυγμένου χαρακτήρα διαμορφώνεται κυρίως στα έργα Henry IV, Part 1 και Part 2, όπου είναι σύντροφος του πρίγκιπα Hal, του μελλοντικού βασιλιά Henry V της Αγγλίας. Η δοξολογία για τον Φάλσταφ παρουσιάζεται στην Πράξη ΙΙ, Σκηνή ΙΙΙ του Ερρίκου Ε ', όπου ο Φάλσταφ δεν εμφανίζεται ως χαρακτήρας στη σκηνή, όπως θεσπίστηκε από την Mistress Quickly με όρους που ορισμένοι μελετητές έχουν αποδώσει στην περιγραφή του Πλάτωνα για τον θάνατο του Σωκράτη από κώνειο. Συγκριτικά, ο Φάλσταφ παρουσιάζεται ως ο βλοσυρός μνηστήρας δύο παντρεμένων γυναικών στο The Merry Wives of Windsor.
Αν και κατά κύριο λόγο μια κωμική φιγούρα, ο Φάλσταφ ενσαρκώνει ένα βάθος κοινό στους κύριους χαρακτήρες του Σαίξπηρ. Ένας χοντρός, ματαιόδοξος και καυχησιάρης ιππότης, περνά τον περισσότερο χρόνο του πίνοντας στο Boar's Head Inn με μικροεγκληματίες, ζώντας με κλεμμένα ή δανεικά χρήματα. Ο Φάλσταφ οδηγεί τον φαινομενικά δύστροπο πρίγκιπα Χαλ σε μπελάδες και τελικά αποκηρύσσεται αφού ο Χαλ γίνει βασιλιάς. Ο Φάλσταφ εμφανίστηκε έκτοτε σε άλλα μέσα, συμπεριλαμβανομένων όπερων των Τζουζέπε Βέρντι, Ραλφ Βον Γουίλιαμς και Ότο Νικολάι, και στην ταινία του Όρσον Γουέλς, το 1966, Χτύποι στα μεσάνυχτα. Οι όπερες επικεντρώνονται στον ρόλο του στο The Merry Wives of Windsor, ενώ η ταινία προσαρμόζεται στα τέσσερα ιστορικά έργα του Σαίξπηρ και στο The Merry Wives. Ο Γουέλς, ο οποίος υποδύθηκε τον Φάλσταφ στην ταινία του, θεώρησε ότι ο χαρακτήρας ήταν «η μεγαλύτερη δημιουργία του Σαίξπηρ».
