ΠΗΔΑΛΙΟΝ - Αγάπιος Ιερομόναχος, Νικόδημος Μοναχός
Σκληρόδετο/ Δερματόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στα εξώφυλλα και στην ράχη.
Εκκλησιαστική γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση. Ελάχιστες σημειώσεις και υπογραμμίσεις.
ΠΗΔΑΛΙΟΝ (ΤΗΣ ΝΟΗΤΗΣ ΝΗΟΣ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)
Συγγραφείς: ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ. Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Εκδότης: ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Χρονολογία Έκδοσης: 2003
Αριθμός σελίδων: 796
Διαστάσεις: 28x21---
Τo «Πηδάλιο» αποτελεί συλλογή κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας που εκπονήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους λόγιους αγιορείτες μοναχούς Νικόδημο Αγιορείτη και Αγάπιο, σε δημώδη γλώσσα, και περιέχει παράθεση, ερμηνεία και «συμφωνία» των κανόνων των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών συνόδων, των τοπικών συνόδων και των Πατέρων της εκκλησίας, με σκοπό, όπως εξαγγέλλεται στο προοίμιο του βιβλίου, να ωφεληθούν οι χριστιανοί. Στις εκτεταμένες υποσημειώσεις, οι δύο μοναχοί ασχολούνται με πολλά σύγχρονά τους θέματα και συνήθειες, που κάποιες φορές υπερβαίνουν το κείμενο του κανόνα.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749 - 14 Ιουλίου 1809) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος Καλλιβούρτσης. Θεωρείται ως μια από τις ηγετικές μορφές της κίνησης των Κολλυβάδων Πατέρων, μαζί με τους αγίους Μακάριο Νοταρά και Αθανάσιο Πάριο. Η συνεισφορά του υπήρξε πολύπλευρη και αφορούσε ποιμαντικό και συγγραφικό έργο, ενώ είναι και ο συγγραφέας του Πηδαλίου, της Φιλοκαλίας και του Ευεργετινού.
Ο Αγάπιος Λεονάρδος(περ. 1741 – 1815) ήταν Έλληνας δάσκαλος, κανονολόγος και όσιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Αγάπιος Λεονάρδος γεννήθηκε περί το 1741 στη Δημητσάνα και το κοσμικό του όνομα ήταν Ασημάκης. Τη στοιχειώδη παιδεία ολοκλήρωσε στην γεννέτειρά του και στην Τρίπολη κοντά στον Παρθένιο. Το 1759 μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές θεολογικές ευρύτερες κι από εκεί στο Άγιο Όρος κι από εκεί στη Σμύρνη κοντά στον Γεράσιμο ιερομόναχο Γούνα. Τον έβαλε υπότροφο στη Σχολή της Σμύρνης μέχρι το 1764. Την ίδια περίοδο εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Αγάπιος. Μαζί με τον ιερομόναχο Γεράσιμο ήλθε στη Δημητσάνα και σύστησε σχολείο όπου δίδασκε αμισθί σε πάνω από σαράντα μαθητές. Μετά τα Ορλωφικά και τα αντίποινα που ξέσπασαν από τους Τούρκους, ο Αγάπιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Σχολή της Δημητσάνας και κατέφυγε στη Ζάκυνθο και μετά από λίγο καιρό στην Πάργα όπου δίδαξε και στη συνέχει επέστρεψε στη Δημητσάνα για να συνεχίσει το διδακτικό του έργο. Το 1781 προσκλήθηκε από τον συμπατριώτη του Αντώνιο Αντωνόπουλο στη Σμύρνη, για να αναλάβει διδακτικό έργο και τη διεύθυνση της εκεί Σχολής. Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου 1815 στο Άργος. Συνεργάστηκε με τον Νικόδημο τον Αγιορείτη στην έκδοση του Πηδαλίου Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει ανακηρύξει όσιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Νοεμβρίου.
