ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912-1913 - Σπύρου Μελά

Σκληρόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Βιβλίο ιστορίας.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912 - 1913
Συγγραφέας: ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΑΣ
Εκδόσεις: ΜΠΙΡΗΣ
Έτος εκδόσεως: 1958
Σελίδες: 548
Διαστάσεις: 21,5 Χ 15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Για Πρόλογο
Το μεγάλο μήνυμα
Η παρθενιά της φωτιάς
Πρώτη αποστολή
Μικρή περιπέτεια
Η αψιμαχία του Μόκρο
Στα Καμβούνια όρη
Απροσδόκητη συνάντηση
Κρούση στα Στενά
Η καθολική εικόνα
Η μάχη των Στενών
Σε αναζήτηση της πέμπτης Μεραρχίας
Επαφή με την Πέμπτη
Δράματα στα Σέρβια
Στο δρόμο των Σερβίων-Βέροιας
Περνούμε το Βέρμιο
Στη Βέροια
Το τηλεγράφημα του Βενιζέλου
Αποστολή στη Νάουσα
Συναντούμε κομιτατζήδες-Νέμα
Στο Στρατηγείο της δεύτερης Μεραρχίας
Μονομαχία πυροβολικού στα Γιαννιτσά
Το Πεζικό
Η λιτανεία των λαβωμένων
Η κατάσταση στον τούρκικο στρατό
Μπαίνουμε στα Γιαννιτσά
Μετά τη μάχη
Η έβδομη Μεραρχία
Στο Νοσοκομείο
Στο βαλτωμένο κάμπο - Για τον Αξιό
Στη Θεσσαλονίκη - Οι Βούλγαροι
Η μάχη της Μπάνιτσας
Ο αιφνιδιασμός
Οι γενναίοι στον πανικό
Η μάχη του Κόμανο
Η έκτη Μεραρχία - Στο Σόροβιτς
Το τούρκικο καραβάνι - Στη Φλώρινα
Ο αιχμάλωτος
Θαλασσινά τρόπαια
Όπως το Εικοσιένα
Ο πόλεμος στην Ήπειρο - Το Μπιζάνι
Η κατάληψη της Αετοράχης
Ο Κωνσταντίνος στην Ήπειρο
Ο Βενιζέλος στο Μέτωπο
Το σχέδιο - Οι στρατιωτικοί Ακόλουθοι
Μπαίνουμε στα Γιάννενα
Η Διάσκεψη του Λονδίνου
Η δολοφονία του Γεωργίου
Οι αιχμάλωτοι στρατηγοί - Ο Βόρις
Η έγκαιρη μετακίνηση του στρατού
Η συμμαχία με τη Σερβία υπογράφεται
Οι πρώτες βουλγάρικες επιθέσεις
Η Θεσσαλονίκη εκκαθαρίζεται
Ο πόλεμος με τους Βουλγάρους αρχίζει
Η μάχη Κιλκίς-Λαχανά
Δοϊράνη-Μπέλες-Στρώμνιτσα-Τεπέ
Βέτρινα-Δεμίρ Ισάρ-Πέτσοβο
Σφαγές
Στα στενά της Κρέσνας
Το ύψωμα 1378
Ο Βενιζέλος στο Βουκουρέστι - Ανακωχή
Ο πόλεμος της Διπλωματίας
Οι Βούλγαροι αντιπρόσωποι
Ειρήνη - Άξιος της πατρίδος
---
Ο Σπύρος Μελάς (1882 - 1966) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες των γραμμάτων με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του. Ωστόσο ήταν ο πρωτεργάτης που στέρησε το Νόμπελ λογοτεχνίας στον Νίκο Καζαντζάκη.
Ο Σπύρος Μελάς, γιος του Ιωάννη Μελά και της Πηγής Παναγοπούλου γεννήθηκε στην Ναύπακτο, στις 13 Ιανουαρίου του 1882.
Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τα πέρασε σε διάφορες ελληνικές πόλεις, καθότι ο πατέρας του, δικαστικός στο επάγγελμα, έπαιρνε συχνά μεταθέσεις. Τελευταία κατοικία της οικογένειας ήταν στον Πειραιά. Ο Μελάς, ως το μοναδικό αγόρι της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάστηκε να δουλέψει για να ζήσει την οικογένεια. Έκανε διάφορες δουλειές και παράλληλα προσπαθούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Με υποτροφία του δήμου Πειραιά, σπούδασε στην «Ιωνίδειο Πρότυπη σχολή Πειραιά» και με το τέλος των σπουδών του αποφάσισε να αποκατασταθεί επαγγελματικά στον Στρατό. Ωστόσο η στρατιωτική καριέρα δεν του πήγαινε και έτσι παραιτήθηκε σύντομα. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική σχολή, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Παράλληλα, είχε κάνει τα πρώτα βήματα, ως δημοσιογράφος, στην εφημερίδα «Φωνή του Πειραιά». Μετά συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Χρονογράφος», «Ακρόπολις» και «Άστυ». Επίσης συνεργάστηκε και με πολλά λογοτεχνικά – καλλιτεχνικά περιοδικά.
Στη δημοσιογραφία φαίνεται ότι βρήκε την κλίση του, αφού παρέμεινε στο επάγγελμα ως το τέλος της ζωής του. Συνεργάστηκε από διάφορες θέσεις με όλες σχεδόν τις εφημερίδες του καιρού του. Η τελευταία του συνεργασία ήταν με την εφημερίδα «Ελευθερία» από το 1957έως το 1966. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ ενώ λειτούργησε και την πρώτη σχολή δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, την «Σχολή Δημοσιογραφία και Δημοσίων Σχέσεων του Ελληνοαμερικανικού Επιμορφωτικού Ινστιτούτου». Παρακολούθησε ως δημοσιογράφος όλα τα σημαντικά γεγονότα του καιρού του, υπήρξε πολιτικός αναλυτής αλλά και απεσταλμένος των εφημερίδων στον εξωτερικό, ωστόσο πιο γνωστός έμεινε για το καθημερινό χρονογράφημά του, το οποίο συνέχιζε καθημερινά μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, ήταν το μυθιστόρημα «Τα μυστήρια του Πειραιώς» που πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολις», το φθινόπωρο του 1906.
Με το θέατρο η ενάσχολησή του ήταν πολύπλευρη. Υπήρξε καθηγητής ιστορίας του θεάτρου σε διάφορες δραματικές σχολές, ιδρυτής θιάσων και επαγγελματίας σκηνοθέτης, θεατρικός κριτικός, μέλος του Εθνικού θεάτρου και βέβαια θεατρικός συγγραφέας.
Ωστόσο, μελανή κηλίδα στην ζωή του, στάθηκε η ευκολία με την οποία άλλαζε πολιτικές θέσεις και κυρίως η στήριξη της γερμανικής κατοχής. Ξεκινώντας από σοσιαλιστής στα νιάτα του, θα περάσει μετά στο στρατόπεδο των αντιβενιζελικών, των βενιζελικών ύστερα και θα υποστηρίξει το μεταξικό καθεστώς. Το αποκορύφωμα όλων είναι η στάση του στην Κατοχή όταν σε ένα άρθρο του καλεί τον Ελληνικό λαό, να συνεργαστεί ειλικρινά και ενεργητικά με τον κατακτητή.
Πέθανε στις 2 Απριλίου του 1966 από ανεύρυσμα.
Έλαβε μια μακρά σειρά τιμητικών διακρίσεων, με σημαντικότερα τον Πολεμικό Σταυρό και τον ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου.