ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ - Igor Novikov

Βιβλίο με μαλακό εξώφυλλο.
Εξώφυλλα με αυτιά.
Δημοτική γλώσσα, μονοτονικό σύστημα.
Πλούσια εικονογράφηση.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο.
ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Συγγραφέας: IGOR NOVIKOV
Εκδόσεις: ΚΩΣΤΑΡΑΚΗ
Έτος εκδόσεως: 1992
Σελίδες: 235
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Μέρος 1: Μαύρες Τρύπες
1. Τι είναι η μαύρη τρύπα;
2. Γύρω από μια μαύρη τρύπα
3. Μια βαρυτική άβυσσος σαν πηγή ενέργειας
4. Η αναζήτηση της μαύρης τρύπας
5. Μαύρες τρύπες και κβάντα
Μέρος 2: Στα όρια του άπειρου
1. Το Σύμπαν μετά την Έκρηξη
2. Η Μηχανική του Σύμπαντος
3. Το Θερμό Σύμπαν
4. Σύμπαν Νετρίνων
5. Στα όρια της γνώσης
---
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Μια ευρηματική ονομασία: μαύρες τρύπες. Συνδέεται περισσότερο με τις ανθρώπινες νευρώσεις παρά με τη μαθηματική ή την φυσική ιδέα. Οι μυστηριώδεις μαύρες τρύπες προκαλούν τον άνθρωπο-επιστήμονα σε παγκόσμιο επίπεδο. O διακεκριμένος Σοβιετικός επιστημονικός συγγραφέας Ίγκορ Nόβικοφ αναλύει με τον πιο απλό τρόπο τις φυσικές ιδιότητες της Μαύρης Τρύπας. Ενός αστέρα που δεν φαίνεται, και με το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο του στρέφει τον χώρο και τον χρόνο μαζί, δημιουργώντας μια τρύπα. Το βιβλίο ζωντανεύει τα δυσεπίλυτα προβλήματα της Κοσμολογίας, το κενό, την μεταστροφή της διαστολής σε συστολή και το μέλλον του Σύμπαντος. Ακόμη, φέρνει στην επιφάνεια τις τελευταίες έρευνες και τα συμπεράσματα των Σοβιετικών επιστημόνων.
 
Ο Ιγκόρ Ντμίτριεβιτς Νόβικοφ (γεννημένος στις 10 Νοεμβρίου 1935) είναι Ρώσος (και πρώην Σοβιετικός) θεωρητικός αστροφυσικός και κοσμολόγος.
Ο Novikov πρότεινε την ιδέα των λευκών τρυπών το 1964. Διατύπωσε επίσης την αρχή της αυτοσυνέπειας Novikov στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μια συμβολή στη θεωρία του ταξιδιού στο χρόνο.
Ο Νόβικοφ μετακόμισε στην Κοπεγχάγη της Δανίας, όπου εργάζεται και διδάσκει στο Ινστιτούτο Niels Bohr.
Ο Novikov απέκτησε το διδακτορικό του στην αστροφυσική το 1965 και το ρωσικό D.Sc. πτυχίο αστροφυσικής το 1970. Από το 1974 έως το 1990 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Σχετικιστικής Αστροφυσικής στο Ρωσικό Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών στη Μόσχα. Πριν από το 1991 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Φυσικό Ινστιτούτο Lebedev στη Μόσχα και ήταν καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Από το 1994 είναι διευθυντής του Θεωρητικού Κέντρου Αστροφυσικής (TAC) του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, Δανία. Σήμερα είναι επίσης καθηγητής αστροφυσικής στο Αστεροσκοπείο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, όπου βρίσκεται από το 1991. Από το 1998 είναι Μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας .
Του απονεμήθηκε το First John Archibald Wheeler Prize (2020), μαζί με τον φυσικό Kip Thorne (Caltech) και τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Roger Penrose. Αυτό το βραβείο απονέμεται για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της φυσικής των μαύρων τρυπών. Το βραβείο απονέμεται από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Φυσικής Εταιρείας στην επίσημη τελετή απονομής των βραβείων στη Ρώμη στις 22 Μαΐου 2020.