ΟΙ ΓΑΜΟΙ - Αλμπέρ Καμύ

Βιβλίο με μαλακό εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Μερικώς άκοπο/ αμεταχείριστο.
Συλλογή τεσσάρων αφηγημάτων.
ΟΙ ΓΑΜΟΙ
Συγγραφέας: ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ
Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗ ΛΟ ΣΚΟΚΟ
Εκδόσεις: ΡΟΥΓΚΑΣ
Έτος εκδόσεως: χ. χ.
Σελίδες: 64
Διαστάσεις: 21Χ14
---
Ο Αλμπέρ Καμύ (γαλλικά: Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 – 4 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, και ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού. Ήταν επίσης ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στον Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.
Ο Αλμπέρ Καμύ παραδόθηκε στη διαρκή εναλλαγή για να αποφύγει τη «συνήθεια», ωστόσο διατήρησε μία και μοναδική ως την τελευταία ημέρα της ζωής του: να γράφει για τους ανθρώπους, για «τα παθήματα της ψυχής» και για το «παράπονο των εγκλείστων στον εαυτό τους» ανθρώπων. Το σύνολο του έργου του (αριθμεί 30 βιβλία) είχε ευρύτατη απήχηση και μεταφράστηκε στις περισσότερες χώρες. Ο Καμύ ήταν ο κατ' εξοχήν «ανθρώπινος» συγγραφέας, ο κατ' εξοχήν ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητας, ο πραγματικός αναλυτής των «μάταιων πράξεων», όπως γράφει ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου.
 
ΟΙ ΓΑΜΟΙ:
Από τα λιγότερα γνωστά αλλά και πιο σημαντικά έργα του νομπελίστα συγγραφέα, η συλλογή αποτελείται από τέσσερα κείμενα που γράφτηκαν το 1936 και το 1937, κι εκδόθηκαν το 1950. Το "Γάμοι στην Τιπαζά" φέρνει στη μνήμη μια "μέρα γάμων με τη φύση". Στην παραλία της Τιπαζά στην Αλγερία, ένας νεαρός τραγουδά τη χαρά του για τη ζωή μέσα στην ομορφιά της φύσης και την υπερηφάνειά του που μπορεί ν' αγαπά απεριόριστα. Στο "Ο άνεμος στην Τζεμιλά¨" ο συγγραφέας εκφράζει "τη συνειδητή βεβαιότητά του ενός ανέλπιδου θανάτου", όμως ακόμα κι η φρίκη αυτού του θανάτου δε θα τον αποσπάσει από τους στοχασμούς του· μέχρι το τέλος, το πνεύμα του θα παραμείνει καθαρό. Στο "Καλοκαίρι στο Αλγέρι" περιγράφει μιας πόλη χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής, αλλά που έχει την ηθική της, ενώ οι άνθρωποί της βρίσκουν "καθ' όλη τη διάρκεια της νιότης τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους". Τέλος, στο "Η έρημος" ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι η συμφωνία που ενώνει έναν άνθρωπο με τη ζωή του, σ' έναν κόσμο όπου η ομορφιά του θα χαθεί, είναι "η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει και της μοίρας του να πεθάνει". Η σωτηρία μας βρίσκεται επί της γης, εδώ όπου η ευτυχία μπορεί να γεννηθεί από την απουσία της ελπίδας.