Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΡΑΜΑΚΡΙΣΝΑ - Romain Rolland

Σκληρόδετο/Πανόδετο βιβλίο.
Πολυτονικό σύστημα, δημοτική.
Καλή κατάσταση.
Περιέχει κορδέλα-σελιδοδείκτη.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΡΑΜΑΚΡΙΣΝΑ
Συγγραφέας: Rolland Romain
Εκδόσεις: Εκδοτικός Οίκος Φέξη
Μετάφραση: Στεφανίδης Κ.
Τόπος έκδοσης: Αθήνα
Έτος έκδοσης: 1964
Σελίδες: 240
Διαστάσεις: 21 χ 14,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
- ΚΑΛΙ Η ΜΗΤΕΡΑ
- ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ: Η ΚΑΛΟΓΡΗΑ ΒΡΑΧΜΑΝΑ ΚΑΙ Ο ΤΟΤΑΠΟΥΡΙ Ο "ΓΥΜΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"
- Η ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ
- Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
- ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
- Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΡΑΜΑΚΡΙΣΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ
- Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
- Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΝΑΡΕΝ
- ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
- Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
---
Ο Ραμακρίσνα Παραμαχάμσα (1836 – 1886), γνωστός και ως Σρι Ραμακρίσνα, ήταν Ινδός ασκητής και γιόγκι ο οποίος έζησε τον 19ο αιώνα.
Γεννήθηκε στο χωριό Καμαρκουπούρ στα βορειοδυτικά της Καλκούτας, σε οικογένεια Βραχμάνων Σε ηλικία 17 ετών ταξίδεψε στον ναό της Κάλι στο Ντακσινέσβαρ, ο οποίος αποτέλεσε τον κύριο τόπο κατοικίας του για την υπόλοιπη ζωή του. Συνήθιζε να φτάνει σε πνευματική έκσταση από νεαρή ηλικία, και μελετώντας τις διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο, δίδασκε πως όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου θεού. Ως προς τις Ινδουιστικές λατρείες, ήταν γνωστός για την αφοσίωση του στη θεά Κάλι, την Τάντρα και Βαϊσάβα μπχάτι, και την Αντβαΐτα Βεδάντα. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην κοινωνία της Βεγγάλης, και ο κύριος μαθητής και εκπρόσωπος του υπήρξε ο Σουάμι Βιβεκανάντα ο οποίος μετέδωσε την διδασκαλία του διεθνώς παράλληλα με την διάδοση του Ινδουισμού.
 
Ο Ρομαίν Ρολάν (1866 – 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του "Ζαν Κριστόφ". Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν έγινε καθηγητής της ιστορίας στο «Λύκειο Ερρίκος Δ΄», μετά στο «Λύκειο Λουδοβίκος ο Μέγας» και μέλος της Γαλλικής Σχολής της Ρώμης, και τέλος, ως πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ιστορίας της Μουσικής στη Σορβόννη και της Ιστορίας στην Εκόλ Νορμάλ.
Ως νέος καθηγητής ήταν απαιτητικός αλλά συνεσταλμένος και δεν του άρεσε η διδασκαλία. Δεν αδιαφορούσε για τα νιάτα: οι Ζαν Κριστόφ, Ολιβιέ και οι φίλοι τους, οι ήρωες των μυθιστορημάτων του, είναι νεαροί. Αλλά με τους ανθρώπους στην πραγματική ζωή, νεαρούς και ώριμους, ο Ρολάν διατηρούσε μόνο απόμακρες σχέσεις. Πρώτα και κύρια ήταν ένας συγγραφέας. Μόλις διαπίστωσε πως η συγγραφή θα του εξασφάλιζε ένα έστω και μέτριο εισόδημα, παραιτήθηκε από το πανεπιστήμιο, το 1912.
Το 1921 ο Αυστριακός συγγραφέας και φίλος του Ρολάν Στέφαν Τσβάιχ έγραψε τη βιογραφία του Ρολάν με τον τίτλο "Ο άνδρας και τα έργα του". Ο Τσβάιχ θαύμαζε βαθιά τον Ρολάν, τον οποίο χαρακτήρισε κάποτε ως «την ηθική συνείδηση της Ευρώπης» κατά τα έτη των πολέμων και της αναταραχής στην ήπειρο.
Το 1928, μαζί με τον Ούγγρο διανοούμενο, φιλόσοφο και οπαδό και πειραματιστή της φυσικής ζωής Έντμουντ Σέκελυ, ο Ρολάν ίδρυσε τη «Διεθνή Βιογενική Εταιρεία» για την προαγωγή και την εξέλιξη των ιδεών τους σχετικά με την αλληλοολοκλήρωση του νου, του σώματος και του πνεύματος.
Ο Έρμαν Έσσε αφιέρωσε το μυθιστόρημά του Σιντάρτα στον Ρομαίν Ρολάν, τον «αγαπητό μου φίλο».
Το 1923 άρχισε μια αλληλογραφία του Ρολάν με τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ, στην οποία διακρίνεται ο αμοιβαίος θαυμασμός του ενός για τον άλλο (ο Φρόιντ γράφει σε ένα γράμμα προς τον Ρολάν: «Το ότι μου επιτράπηκε να ανταλλάξω χαιρετισμούς με εσάς θα παραμείνει μια ευχάριστη ανάμνηση ως το τέλος της ζωής μου»). Μέσα από αυτή την αλληλογραφία ο Φρόιντ γνώρισε την έννοια του «ωκεανικού αισθήματος» που είχε αναπτύξει ο Ρολάν μέσα από τη μελέτη του ανατολικού μυστικισμού. Ο Φρόιντ άρχισε το επόμενο βιβλίο του, το "Ο πολιτισμός και οι δυσαρεστημένοι του" (1929) με μια συζήτηση γύρω από τη φύση αυτού του αισθήματος, το οποίο αναφέρει πως είχε σημειώσει από έναν ανώνυμο «φίλο». Αυτός ο φίλος ήταν ο Ρολάν, ο οποίος παρέμεινε μία σημαντική επίδραση πάνω στο έργο του πατέρα της ψυχανάλυσης, συνεχίζοντας την αλληλογραφία μαζί του μέχρι τον θάνατο του Φρόιντ το 1939.