ΛΥΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ - LYSIAE ORATIONES (1913)
Ιδιωτική φροντισμένη βιβλιοδεσία εποχής.
Σκληρόδετο/Δερματόδετο βιβλίο.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και διακοσμητικά στοιχεία. Τίτλος στην ράχη "ΛΥΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ".
Πρόλογος στα λατινικά. Το υπόλοιπο βιβλίο είναι στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Το βιβλίο περιέχει τους λόγους του Λυσία.
Κατάσταση πολύ καλή / άριστη.
LYSIAE ORATIONES
RECENSUIT
THEODORUS THALHEIM
Εκδότης: AEDIBUS B. G. TEUBNERI
Έτος εκδόσεως: 1913
Τόπος εκδόσεως: LIPSIAE
Σελίδες: 256
Διαστάσεις: 18 χ 12
---
Ο Λυσίας (Αρχαία Αθήνα, περ. 445 π.Χ. (ή περ. 459 π.Χ. - περ. 380 π.Χ.) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 459 π.Χ. στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Κέφαλος, επιφανής και πλούσιος Συρακούσιος, ενώ παππούς του ήταν ο Λυσανίας. Είχε δύο αδελφούς, τον Πολέμαρχο και τον Ευθύδημο. Ο πατέρας του με πρόσκληση του φίλου του πολιτικού Περικλή άφησε τις Συρακούσες για να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα, όπου έζησε ως μέτοικος τριάντα περίπου χρόνια, έως τον θάνατό του. Ο Κέφαλος χάρη στην γνωριμία του με εξέχοντες πνευματικούς άνδρες των Αθηνών έδωσε υψηλού επιπέδου αγωγή και επιμελημένη μόρφωση στα παιδιά του.
Το 430 π.Χ. ο Λυσίας μαζί με τα αδέλφια του, τον Πολέμαρχο και τον Ευθύδημο, αναχώρησε σε ηλικία 15 περίπου ετών για τους Θουρίους, την αποικία των Αθηναίων στην Κάτω Ιταλία. Εκεί διδάχθηκε ρητορική από τον Τεισία, τον γνωστό Συρακούσιο ρήτορα. Το 412 π.Χ. όμως επέστρεψε ξανά στην Αθήνα, όταν μετά την ατυχή εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία υπερίσχυσε στους Θουρίους η εχθρική προς τους Αθηναίους πολιτική παράταξη. Μαζί με τον αδελφό του Πολέμαρχο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ζούσε ως πλούσιος ισοτελής, έχοντας κτήματα, τρία σπίτια και εργοστάσιο ασπίδων στον Πειραιά, όπου εργάζονταν 120 δούλοι.
Όμως η έντονη πολιτική δράση και τα δημοκρατικά φρονήματα των δύο αδελφών ενόχλησαν τους Τριάκοντα Τυράννους. Ο τύραννος Ερατοσθένης θανάτωσε τον Πολέμαρχο, ενώ ο Λυσίας διέφυγε στα Μέγαρα, χάνοντας μεγάλο μέρος της περιουσίας του. Από τα Μέγαρα υποστήριζε με σθένος τις επιχειρήσεις των εξορίστων στον Πειραιά με επικεφαλής τον Θρασύβουλο. Για τον λόγο αυτό τους απέστειλε τα υπόλοιπα χρήματά του, ασπίδες και μισθοφόρους. Για τις ενέργειές του αυτές έγινε πρόταση από τον Θρασύβουλο στην Εκκλησία του Δήμου, αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (403 π.Χ.), να του παραχωρηθεί το δικαίωμα του πολίτη, αλλά η πρόταση αυτή πολεμήθηκε ως παράνομη από τον πολιτικό αντίπαλο του Θρασυβούλου, Αρχίνο. Έτσι, ο Λυσίας δεν απέκτησε ποτέ το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη, αλλά έμεινε έως τον θάνατό του ισοτελής μέτοικος.
Ο Λυσίας, μόλις επέστρεψε στην Αθήνα το 403 π.Χ., παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ως κατήγορος του Ερατοσθένους, του φονιά του αδελφού του. Ο Κατά Ερατοσθένους είναι ο μόνος λόγος που εκφωνήθηκε από τον ίδιο τον ρήτορα στο δικαστήριο. Από κει και πέρα ο Λυσίας, επειδή είχε χάσει την περιουσία του, εργάστηκε ως λογογράφος για να εξοικονομεί τα προς το ζην. Έγραφε επί πληρωμή λόγους για άλλους, οι οποίοι τους αποστήθιζαν και τους απήγγελλαν στα δικαστήρια για να υπερασπίσουν τις υποθέσεις τους. Ο Λυσίας πέθανε στην Αθήνα πιθανότατα το 377 π.Χ.
Έγραψε περισσότερους από 230 δικανικούς λόγους, από τους οποίους ακέραιοι έχουν σωθεί μόλις 34. Από μερικούς άλλους έχουν σωθεί αποσπάσματα. Από τους λόγους αυτούς οι περισσότεροι είναι δικανικοί (εκφωνήθηκαν στα δικαστήρια) και οι υπόλοιποι συμβουλευτικοί (εκφωνήθηκαν στη Βουλή και στην Εκκλησία του Δήμου) και επιδεικτικοί (εκφωνήθηκαν στις εορτές). Από τους σωζόμενους λόγους ένας μόνο είναι συμβουλευτικός, ο Περὶ τῆς Πολιτείας και δύο επιδεικτικοί: ο Ἐπιτάφιος και ο Ὀλυμπιακός. Οι υπόλοιποι με εξαίρεση τον Ἐρωτικό, ο οποίος έφθασε σε μας μέσω του Πλάτωνος και εμπεριέχεται στο έργο του Φαίδρος, είναι δικανικοί, κατηγορικοί ή απολογητικοί και αναφέρονται σε ποικίλες υποθέσεις δημόσιες ή ιδιωτικές. Οι κυριότερoι: Κατὰ Ἐρατοσθένους, Ὑπέρ ἀδυνάτου, Ἐπιτάφιος, Κατὰ Διογείτονος κ.α. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την απλότητα και την λιτότητα του λόγου του και αναφέρονται στην πολιτική κατάσταση και στα ήθη της εποχής του.
