ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ (1948) - Αρίστου Καμπάνη

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ Ε' ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ
Συγγραφέας: ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ
Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ "ΕΣΤΙΑΣ"
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1948
Σελίδες: 436
Διαστάσεις: 23,5 Χ 16
ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ:
ΕIΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ : Τo Έπος του Διγενή Ακρίτα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ : Τα προδρομικά ποιήματα. Άλλα μνημεία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ : Το Χρονικό του Μορέως. Μεσαιωνικές ερωτικές Ιστορίες
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ : Η Κυπριακή λογοτεχνία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ : Η Κρητική λογοτεχνία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ : Παλιά λαϊκά τραγούδια ερωτικά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ : Απλοελληνική πεζογραφία μετά την Άλωσι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ : Πεζογράφοι της μετακρητικής περιόδου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ : Η ποίησις στη μετακρητική περίοδο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ : Ο Λυρισμός στην Επτάνησο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ : Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ : Καθαρολόγοι ποιηταί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ : Αφηγηματική πεζογραφία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ : Οι Γλωσσικές φιλονικίες και ο Ψυχάρης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ : Η ποίησις ύστερα από το θάνατο του Βαλαωρίτη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ : Ιστορία και Ιστορικοί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ : Η αφηγηματική παραγωγή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ : Δημοτικισμός και νεοδημοτικισμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ : Η Εισαγωγή της Ευρωπαϊκής Φιλοσοφίας στην Ελλάδα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤ0 : Σατιρικοί ποιηταί και πεζογράφοι — Ευθυμογράφοι — Χρονογράφοι —Η περιηγητική λογοτεχνία — Πολεμισταί, εθνοκήρυκες κλπ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ : Το θέατρο στο 19ο και τον 20ό αιώνα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ : Τα τελευταία χρόνια
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ
---
Ο Άριστος Καμπάνης (1883–1956) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας. Επί Κατοχής ήταν συνεργάτης της ναζιστικής Γερμανίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια άρχισε να ασχολείται με τη δημοσιογραφία, καθώς συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες της Αθήνας, όπως το Έθνος, η Ελλάς και ο Βαλκανικός Ταχυδρόμος, όπου κυρίως έγραφε κριτικές βιβλίων και λογοτεχνικά κείμενα άλλου είδους. Υπήρξε πρώτα απολογητής του Δημήτριου Γούναρη και, στη συνέχεια, συνεργάτης του καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά. Τελικά, κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας συνεργάστηκε με τις κατοχικές δυνάμεις. Για αυτό στη συνέχεια καταδικάστηκε ως δοσίλογος και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο έχοντας κλονιστεί ψυχικά, το 1956.
Η πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική λογοτεχνία ήταν το 1914 με τη δημοσίευση της ποιητικής συλλογής Προσφορά στον Ήφαιστο. Μεταξύ 1921 και 1923 εξέδιδε την εφημερίδα Πρωτεύουσα και τα περιοδικά Ελληνικά χρονικά και Το νέον κράτος. Επίσης μετέφρασε λογοτεχνικά έργα στην ελληνική γλώσσα όπως τον Βίο του Ιησού του Ερνέστ Ρενάν και το Εγχειρίδιο του Επίκτητου.