ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ - Νίκος Τσιφόρος

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα. 
Κατάσταση πολύ καλή / άριστη. Αμεταχείριστο.
Κωμική/σατιρική λογοτεχνία.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ
Εκδόσεις: ΕΡΜΗΣ
Έτος εκδόσεως: 1978
Σελίδες: 336
Διαστάσεις: 21 Χ 14
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
1. Εισαγωγικά - Η Γαλλία την εποχή των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Κελτών - Οι Γαλάτες.
2. Οι Γερμανοί - Οι Μεροβιγγιανοί - Οι Φράγκοι
3. Ο βασιλιάς Καρλομάγνος - Φεουδαλισμός
4. Οι Καπέτοι
5. Οι Σταυροφορίες
6. Πάταξη της ληστείας - Φίλιππος Αύγουστος και πόλεμος με την Αγγλία - Φίλιππος ο Ωραίος και η αντίθεση με τον Πάππα
7. 100 χρόνια πόλεμος - Κατάκτηση της Βόρειας Γαλλίας από τους Άγγλους - Ζαν ντ' Αρκ - Τέλος του Φεουδαλισμού - Οι τέσσερεις Τάξεις
8. Αναγέννηση - Η Γαλλία εναντίος της Ιταλίας - Κάρολος Ε΄και Φραγκίσκος Α΄- Συμμαχία με τους Τούρκους - Θρησκευτική Μεταρρύθμιση και αντιμεταρρύθμιση - Λουδοβίκος ΙΓ΄και Ρισελιέ - Λουδοβίκος ΙΔ΄και Μαζαρίνος
9. Λουδοβίκος ΙΔ΄- Απόλυτη Μοναρχία - Πόλεμος με την Ισπανία και τις Κάτω Χώρες - Συνθήκη της Ουτρέχτης - Πόλεμος με την Αυστρία και Ειρήνη του Αιξ Λα Σαπέλ
10.Η παρακμή της Γαλλίας - Λουδοβίκος ΙΕ΄- Ανάπτυξη του γαλλικού Πνεύματος - Λουδοβίκος ΙΣΤ΄- Ανεξαρτησία Ηνωμένων Πολιτειών - Συνέλευση των Τριών Τάξεων - Η Γαλλική Επανάσταση - Μαρά, Δαντών, Ροβεσπιέρος - Τρομοκρατία - Θάνατος Λουδοβίκος ΙΣΤ΄- Θάνατος Ροβεσπιέρου
11. Ναπολέων Βοναπάρτης - Πόλεμος Γαλλίας και κατάκτηση της Ιταλίας - Εκστρατεία στην Αίγυπτο - Ο Ναπολέων ύπατος - Συνασπισμός κατά της Γαλλίας - Ο Ναπολέων αυτοκράτορας - Νίκη στο Ούλμ και Αούστερλιτς - Ήττα στο Τράφαλγαρ - Σχέδια εναντίον Ισπανίας
12. Ο Ναπολέων εναντίον της Ισπανίας - Ταλλεϋράνδος - Εκστρατεία εναντίον της Ρωσίας - "Μάχη της Γαλλίας" - Παραίτηση και εξορία του Ναπολέοντα - "Περίοδος των εκατό ημερών" - Μάχη του Βατερλώ - Εξορία και θάνατος του Ναπολέοντα
---
Όλοι οι λαοί, θέλουνε να λένε πως έχουνε μια πολύ παλιά ιστορία. Είναι σαν τους νεόπλουτους που, θέλουνε καλά και σώνει, ν' αποδείξουνε ότι ανήκουνε σε πολύ παλιά οικογένεια.
Λοιπόν, ούτε η Γαλλία δεν γλύτωσε και ξεκινάει εδώ και... τριάντα χιλιάδες χρόνια. Ήτανε λέει στο Βαζέρ, στην επαρχία που τη λένε σήμερα Περιγκόρ, κάτι σπηλιές, δάση, βράχια και κει μέσα ανακαλύψανε μια, ας την πούμε, προϊστορική πόλι.
Πόλι δηλαδή, μέσα σε σπηλιές. Βέβαια. Βρήκανε, λέει, όπλα πέτρινα, εργαλεία πέτρινα, κρανία ανθρώπων, κόκκαλα από ζώα, ακόμα και ζωγραφιές που φτιάνανε οι πρώτοι άνθρωποι του τόπου.
Άμα δη κανένας κείνο το μέρος, σήμερα ακόμα, θα καταλάβη ότι δύσκολα μπορεί να το "χτυπήση" ο εχθρός. Που να σκαρφαλώση πάνω στ' αγριόβραχα και από που να περάση που είναι απ' όλες τις μεριές κλειστός;
Κεί πέρα, λοιπόν, οι Γάλλοι τοποθετούνε τους πολύ μακρινούς τους προγόνους. Και τους φορτώνουνε με στολίδια και με... ανώτερο για την εποχή τους πολιτισμό.
Τώρα, άμα τους βάλης κάτου να σου πούνε λεπτομέρειες, δε θα σου πούνε, γιατί απλούστατα, λεπτομέρειες δεν υπάρχουνε. [...] (Από την έκδοση)
 
Ο Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 27 Αυγούστου 1909 - Αθήνα, 6 Αυγούστου 1970) ήταν Έλληνας συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Προοδευτικός Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 60 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.
Πολυτάλαντος και πολυσχιδής, ευθυμογράφος, επιθεωρησιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου, αφοσιώθηκε, παράλληλα, στη δημοσιογραφία γράφοντας χρονογραφήματα και εύθυμα στιγμιότυπα τα οποία συνήθως υπέγραφε με διάφορα ψευδώνυμα. Οι ήρωες του Νίκου Τσιφόρου κινούνται συνήθως στο περιθώριο της αθηναϊκής προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, έχουν δοσοληψίες με το νόμο και το δραματικό διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταλήγει γκροτέσκ. Πένα ευθύβολη, καυστική, συνέθετε ξεκαρδιστικές ιστορίες προσφέροντας απλόχερα το γέλιο σε μία Ελλάδα που το είχε απόλυτα ανάγκη.
Το 1965 αρρώστησε με καρκίνο. Μετά από πέντε χρόνια ταλαιπωρίας, με εγχειρήσεις και μεταστάσεις -χωρίς να σταματήσει ωστόσο να γράφει- πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1970. Από τα έργα του ξεχωρίζουν οι Σταυροφορίες, Τα Παιδιά της Πιάτσας, τα Παραμύθια Πίσω Από Τα Κάγκελα, Άνθρωποι Και Ανθρωπάκια, η παρωδία της Ελληνικής Μυθολογίας κ.ά.