ΙΜΜΑΤΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ (ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ) - Τζώρτζ Μπέρκλεϋ

Σκληρόσετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Βιβλίο φιλοσοφίας.
ΙΜΜΑΤΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
(ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ)
Συγγραφέας: ΓΕΩΡ. ΜΠΕΡΚΛΕΫ
Μετάφραση: ΓΡ. ΛΙΟΝΗ
Εκδόσεις: ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ
Έτος εκδόσεως: χ. χ.
Σελίδες: 232
Διαστάσεις: 21,5 Χ 14,5
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΕΡΚΛΕΫ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΟΙ ΑΙΣΘΗΤΕΣ ΙΔΕΕΣ
Η ΦΥΣΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΜΠΕΡΚΛΕΫ ΚΑΙ ΜΑΛΜΠΡΑΝΣ
---
Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ ή Μπέρκλι ή Μπάρκλεϋ ήταν Αγγλο- Ιρλανδός φιλόσοφος, μαθηματικός και επίσκοπος της Αγγλικανικής εκκλησίας (1685 - 1753). Γεννήθηκε στο Ντύζερτ Κασλ της κομητείας Κίλκενυ στην Ιρλανδία και πέθανε το 1753 στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού εμπειρισμού και ειδικότερα του υποκειμενικού ιδεαλισμού που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων. Ο Μπέρκλεϋ μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζον Λοκ (1632-1704) σχηματίζουν τη βασική τριάδα του βρετανικού διαφωτισμού και εμπειρισμού εκκινώντας από την ίδια αφετηρία (εμπειρισμός) και καταλήγοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα, όσον αφορά στη βασική δομή του κόσμου. Το έργο του Μπέρκλεϋ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό απαντήσεις στις σκέψεις του Λοκ.
Το προοίμιο των ιδεών κατατίθεται στο δοκίμιο "An Essay towards a New Theory of Vision (1709) - (Δοκίμιο για μια νέα θεωρία της όρασης). Με αφορμή τη μελέτη του σε θέματα Οπτικής, αφής και μεγέθους, καταθέτει την άποψη ότι τα αντικείμενα της όρασης δεν υπάρχουν αυτά καθ´εαυτά, αν και για τα αντικείμενα της αφής θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει την ανεξάρτητη υπόστασή τους. Με αυτόν τον τρόπο ο Μπέρκλεϋ υποστήριζε τη βασική αρχή του ιδεαλισμού, ότι τα μόνα πράγματα που μπορούμε να αποφανθούμε, είναι αυτά που προκύπτουν από τις ιδέες, οι οποίες βασίζονται όμως μόνο στην εμπειρία μας, δηλαδή αποκλειστικά στις αισθήσεις μας. Ως εκ τούτου απέρριπτε την υλική ουσία, τις υλικές αιτίες και υποστήριζε ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, έχουν νόημα, μόνο όταν αντιστοιχούν στην περιγραφή της εμπειρίας μας.
Έτσι η πραγματικότητα ταυτίζεται με την πραγματικότητα της αντίληψης μας, ενώ η υπόσταση των πραγμάτων δεν είναι ποτέ υλικής φύσεως. Οι ιδέες είναι το μόνο συστατικό στοιχείο του κόσμου και εντοπίζονται στον νου μας και στον καθένα διαφορετικά. Το μόνο λοιπόν αυτόνομο σύστημα είναι το πνεύμα, το οποίο συλλαμβάνει τις ιδέες και υπάρχει ως ανεξάρτητη οντότητα. Όπως και ο Λοκ, ο Μπέρκλεϋ λέγοντας ιδέα, εννοεί την εικόνα, την αισθητηριακή εμπειρία, τη δευτερεύουσα ποιότητα και την έννοια. Εν κατακλείδι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος συνοψίζει την σκέψη του σε τέσσερις άξονες: 1. Όλες οι αισθητές ποιότητες (κάθε είδους, όπως ο χώρος και ο χρόνος) είναι ιδέες. 2 Δεν υπάρχει αδρανής ύλη. 3. Η ύπαρξη του Θεού είναι δεδομένη και αποδείξιμη. 4. Επανερμήνευση της γλώσσας, βάσει του Ιδεαλισμού.
Ο Μπέρκλεϋ δεν αποδέχεται την άποψη (αλλά δεν την απορρίπτει και απολύτως), ότι τα πράγματα εξαφανίζονται και εμφανίζονται, ανάλογα με το αν τα βλέπουμε ή όχι, κάτι που θα ταίριαζε στον σολιψισμό, και αυτό το δηλώνει σαφώς σε πολλά σημεία τού έργου του. Εν τέλει, η βασική του φράση "Esse est percipi" (η ύπαρξη είναι η αντίληψη) περιγράφει την ουσία των σκέψεων του.
Ο Μπέρκλεϋ αποδομεί τη σχέση ανάμεσα στη συνείδηση και τον εξωτερικό κόσμο. Η πραγματικότητα για τον Ιρλανδό φιλόσοφο αποτελείτο αποκλειστικά από το περιεχόμενο των σκέψεων, που πηγάζουν από τις εμπειρίες μέσω των αισθήσεων. Ο κόσμος για τον άνθρωπο εκκινεί και καταλήγει μαζί με τη συνείδησή του. Η ενότητα και σταθερότητα της συνείδησής μας προκύπτουν από την παρέμβαση του Θεού.
Ως επακόλουθο της σκέψης του ότι δεν υπάρχουν πρωτεύουσες και δευτερεύουσες ποιότητες, προέκυψε η συναρπαστική του θέση ότι δεν υπάρχει απόλυτος χρόνος και χώρος. Σύμφωνα με τη συλλογιστική αυτή, ο Μπέρκλεϋ απόρριπτε τις επικρατούσες τότε θεωρίες του Νεύτωνα και γινόταν ο πρόδρομος του Μαχ και του Αϊνστάιν, ο οποίος με τη Θεωρία της σχετικότητας θα επιβεβαίωνε πολλά χρόνια μετά τη σχετικότητα του χώρου και του χρόνου.
Κατά τον Μπέρκλεϋ ιδέες δεν είναι το πνεύμα, ο νους και η ψυχή. Αυτές οι πνευματικές υποστάσεις δεν είναι παρά μόνο ο χώρος, στον οποίο αναπτύσσονται, κατοικούν και υπάρχουν οι ιδέες. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι ο ιδεαλιστής φιλόσοφος αναγκάζεται να πέσει σε αντίφαση, όταν δέχεται ότι υπάρχουν οντότητες πέραν και ανεξάρτητα των ιδεών. Το πρόβλημα αυτό προσπάθησε να λύσει ο Χιουμ αργότερα, ωστόσο αναγκάστηκε να προσφύγει σε έναν υπερβολικό σκεπτικισμό.
Ο Μπέρκλεϋ, όπως και όλοι οι διανοητές μέχρι εκείνη την εποχή (αλλά και δύο αιώνες μετά), εξέφραζε απόψεις επί παντός του επιστητού. Η οικονομία ήταν ένας κλάδος της επιστήμης (όχι ανεξάρτητος όπως σήμερα) με τον οποίο ασχολήθηκε εκτεταμένα, με αναλύσεις για το τραπεζικό σύστημα, τη βιομηχανία το χρήμα και τη νομισματική κυκλοφορία. Κεντρικό σημείο του προβληματισμού του είναι η φράση που αφορά στην οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας : "τίνος σφάλμα είναι αν η φτωχή Ιρλανδία εξακολουθεί ακόμα να είναι φτωχή;". Στο έργο "Siris", εκτός των υπολοίπων θεμάτων που πραγματεύεται, αναλύει την πορεία του όντος προς την πνευματική καταξίωση, το οποίο εκκινεί από τον κόσμο των αισθήσεων και διαμέσου των ευεργετημάτων και ικανοτήτων του νου καταλήγει στον Θεό.