Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΟΥ (1925) - Βίκτωρος Ουγκώ

Σκληρόδετο/Δερματόδετο βιβλίο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Σε άριστη κατάσταση.
Μετάφραση: ΔΗΜ. Λ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
ΤΥΠΟΙΣ "ΑΓΚΥΡΑ"
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ: 1925
Σελίδες: 152
Διαστάσεις: 16,5 χ 12
---
Η Τελευταία Μέρα ενός Κατάδικου είναι ένα μυθιστόρημα του Βίκτωρ Ουγκό γραμμένο το 1829, το οποίο αποτελεί μια καταγγελία κατά της θανατικής ποινής.
Πλοκή: Ένας άντρας καταδικασμένος σε θάνατο καταγράφει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους φόβους του, καθώς περιμένει την εκτέλεσή του. Στη διάρκεια του βιβλίου δεν αποκαλύπτει στον αναγνώστη το όνομά του ή το έγκλημά του, εκτός από ένα και μοναδικό υπονοούμενο ότι δολοφόνησε κάποιον.Ο άντρας αναφέρει στον αναγνώστη όλα όσα κάνει, σκέφτεται και αισθάνεται. Π.χ. περιγράφει το κελί του, αλλά και τον ιερωμένο της φυλακής. Τη μέρα που θα εκτελεστεί βλέπει για τελευταία φορά την τρίχρονη κόρη του. Τον θλίβει το γεγονός ότι αυτή πλέον δεν τον αναγνωρίζει.
 
Ο Βίκτωρ Ουγκώ (25 Φεβρουαρίου 1802 – 22 Μαΐου 1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.
Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του Lettre à une femme (Γράμμα σε μία γυναίκα): "Je ne sais plus mon nom, je m'appelle Patrie!" (Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς). Προ πάντων, όμως, ήταν ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής.