Η ΠΕΙΝΑ - Κνουτ Χάμσουν

Χαρτόδετο βιβλίο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
Μυθιστόρημα.
Η ΠΕΙΝΑ
Συγγραφέας: ΚΝΟΥΤ ΧΑΜΣΟΥΝ
Μετάφραση: ΜΙΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ, Κ. ΜΕΡΑΝΑΙΟΥ
Εκδόσεις: ΜΑΡΗ
Έτος εκδόσεως: χ. χ. 
Σελίδες: 176
Διαστάσεις: 18 Χ 13
---
Ο Κνουτ Χάμσουν (4 Αυγούστου 1859- 19 Φεβρουαρίου 1952) ήταν Νορβηγός λογοτέχνης, πρωτίστως γνωστός για το αριστούργημά του «Ευλογία της γης», για το οποίο και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1920.
Άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς, όπως ο Μαξίμ Γκόργκι, ο Τόμας Μαν και ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, τον θεωρούσαν μεγάλο δάσκαλο. Εν γένει ο Χάμσουν έχει χαρακτηριστεί ως ηγετική φυσιογνωμία της νεορομαντικής εξέγερσης και θεμελιωτής της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά και σκληρά. Στα 15 του άρχισε το μεγάλο του ταξίδι διασχίζοντας τη Νορβηγία, ενώ συνάμα ασκούσε διάφορα επαγγέλματα. Ομοίως περιπλανήθηκε δύο φορές στις Η.Π.Α., με το βιβλίο να τον συντροφεύει σε κάθε του βήμα. Το 1888 επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη. Το 1909 παντρεύτηκε τη Μαρί Άντερσεν, η οποία και στάθηκε δίπλα του σε όλη του τη ζωή.
Η επίδραση που φαίνεται να άσκησαν πάνω του ο Γιάκομπσεν, ο Στρίνμπεργκ, ο Νίτσε και ο Ντοστογέφσκι τον έκανε να απορρίψει τον νατουραλισμό. Το 1890 έγινε γνωστός με το μυθιστόρημά του «Η πείνα», που καταπιάνεται με τα ψυχολογικά αποτελέσματα του λιμού. Η καθιέρωση του έργου οφείλεται στις διεισδυτικές αναλύσεις που κάνει στον ψυχισμό των ηρώων του, οι οποίοι είναι άνθρωποι ελεύθεροι, ιδιόρρυθμοι, αντικοινωνικοί και έντονοι. Τέτοιοι ήρωες εμφανίζονται σε έργα όπως: «Μυστήρια» (1892), «Ο Παν» (1894), «Βικτωρία» (1898), «Κάτω από τα φθινοπωρινά άστρα» (1906), «Ένας αλήτης παίζει με σουρντίνα» (1909).
Η κατοπινή καριέρα του κινήθηκε κυρίως γύρω από τους κοινωνιολογικούς προβληματισμούς του. Σε βιβλία όπως «Παιδιά της εποχής τους» (1913) και το «Χωριό Σέγκελφος» (1915), ο Χάμσουν καυτηρίασε την τάξη πραγμάτων που είναι αποκομμένη από τις ρίζες της και πρόβαλλε έναν παραδοσιακό τρόπο ζωής. Στην «Ευλογία της γης» (1917) ύμνησε τον χωρικό, τον πρωτόγονο άνθρωπο, που η κοσμοθεωρία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια τη φύση. Η αποστροφή του για τον εκμοντερνισμό και τον «βρετανικό ιμπεριαλισμό», όπως τον θεωρούσε, τον ώθησε τα τελευταία του χρόνια να υποστηρίξει τον φασισμό και τη γερμανική κουλτούρα, γεγονός που κηλίδωσε τη φήμη του. Στο τελευταίο, αυτοβιογραφικό του έργο, τα «Σε Χορταριασμένα μονοπάτια» (1949), ο Χάμσουν εξήρε την ακατανίκητη ορμή της ζωής ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να δικαιολογήσει τις επιλογές του.
 
Η ΠΕΙΝΑ ( Νορβηγικά : Sult ) είναι ένα μυθιστόρημα του Νορβηγού συγγραφέα Knut Hamsun που εκδόθηκε το 1890 από την PG Philipsens Forlag. Το μυθιστόρημα έχει χαιρετιστεί ως το λογοτεχνικό άνοιγμα του 20ου αιώνα και ένα εξαιρετικό παράδειγμα σύγχρονης λογοτεχνίας με γνώμονα την ψυχολογία. Η πείνα απεικονίζει τον παραλογισμό του ανθρώπινου μυαλού με έναν ιντριγκαδόρικο και μερικές φορές χιουμοριστικό τρόπο.
Γραμμένο μετά την επιστροφή του Χαμσούν από μια άτυχη περιοδεία στην Αμερική, το Hunger βασίζεται χαλαρά στη φτωχή ζωή του ίδιου του συγγραφέα πριν από την ανακάλυψη του το 1890. Το μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Kristiania (τώρα Όσλο), αφηγείται τις περιπέτειες ενός πεινασμένου νεαρού ανθρώπου του οποίου η αίσθηση της πραγματικότητας δίνει τη θέση του σε μια παραπλανητική ύπαρξη στη σκοτεινή πλευρά μιας σύγχρονης μητρόπολης. Ενώ μάταια προσπαθεί να διατηρήσει ένα εξωτερικό περίβλημα αξιοπρέπειας, η ψυχική και σωματική φθορά του αφηγείται λεπτομερώς. Η δοκιμασία του, ενισχυμένη από την αδυναμία ή την απροθυμία του να ακολουθήσει μια επαγγελματική σταδιοδρομία, την οποία θεωρεί ακατάλληλη για κάποιον από τις ικανότητές του, απεικονίζεται σε μια σειρά συναντήσεων που ο ίδιος ο Hamsun περιέγραψε ως «μια σειρά από αναλύσεις».
Από πολλές απόψεις, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος εμφανίζει χαρακτηριστικά που θυμίζουν τον Ρασκόλνικοφ στο Έγκλημα και Τιμωρία. Ο συγγραφέας, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι , είναι μια από τις κύριες επιρροές του Χαμσούν. Η επιρροή των νατουραλιστών συγγραφέων όπως ο Émile Zola είναι εμφανής στο μυθιστόρημα, όπως και η απόρριψη της ρεαλιστικής παράδοσης.
Η πείνα περιλαμβάνει δύο από τα λογοτεχνικά και ιδεολογικά μοτίβα του Hamsun:
Η επιμονή του ότι οι περιπλοκές του ανθρώπινου μυαλού θα έπρεπε να είναι το κύριο αντικείμενο της σύγχρονης λογοτεχνίας: το λογοτεχνικό πρόγραμμα του ίδιου του Χαμσούν, για να περιγράψει «τον ψίθυρο του αίματος και την παράκληση του μυελού των οστών», είναι απολύτως έκδηλη στο Hunger.
Η υποτίμησή του από τον σύγχρονο, αστικό πολιτισμό: Στις αρχικές γραμμές του μυθιστορήματος, περιγράφει διφορούμενα την Kristiania ως «αυτή την υπέροχη πόλη που κανείς δεν αφήνει προτού αφήσει τα σημάδια της πάνω του». Το τελευταίο αντισταθμίζεται σε άλλα έργα του Hamsun, όπως τα Mysteries (Mysterier , 1892) και Growth of the Soil ( Markens Grøde, 1920), τα οποία του κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ στη λογοτεχνία αλλά προκάλεσαν επίσης ισχυρισμούς ότι είναι πρωτο- εθνικοσοσιαλιστής.