Η ΚΑΡΜΕΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (1921) - Prosper Merimee

Σκληρόδετο / Δερματόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία.
Στάμπα στην ράχη με αναγεγραμμένο τον τίτλο "ΚΑΡΜΕΝ".
Ημικαθαρεύουσα γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση.
Η ΚΑΡΜΕΝ
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Συγγραφέας: PROSPER MERIMEE
Μετάφρασις: Θ. ΚΥΠΡΙΟΥ
Εκδόσεις: ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Έτος εκδόσεως: 1921
Σελίδες: 144
Διαστάσεις: 16 Χ 12
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Η ΚΑΡΜΕΝ
Ο ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΦΑΛΚΟΝΕ
Ο ΤΑΜΑΓΚΟ
---
Ο Προσπέρ Μεριμέ (1803 - 1870) ήταν Γάλλος συγγραφέας, ιστορικός, αρχαιολόγος και μεταφραστής.
Καταγόμενος από μεσοαστική οικογένεια, σπούδασε νομικά, τα οποία όπως τόσοι άλλοι συγγραφείς εγκατέλειψε, έμαθε ξένες γλώσσες και σε ηλικία δεκαεννέα ετών δημοσίευσε το πρώτο του θεατρικό έργο, τον Κρόμβελ, με την ενθάρρυνση του Σταντάλ, που ήταν φίλος του παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές.
Το 1825 κυκλοφόρησε στην Γαλλία το Θέατρο της Κλάρας Γκαζύλ, μια συλλογή θεατρικών έργων μεταφρασμένων δήθεν από κάποιον Ζοζέφ Λ’ Ετράνζ, κάποιας Ισπανίδας ηθοποιού. Επίσης, το 1827, κυκλοφόρησε το Λα Γκυζλά, μπαλάντες με «γοτθικά» θέματα μεταφρασμένα από κάποιον Υασίντ Μαγκλάνοβιτς από τα Ιλλυρικά ! Ήταν έργα του Μεριμέ που εξαπάτησαν ακόμη τους λογίους της εποχής.
Στη συνέχεια ο Μεριμέ έγραψε ιστορικά μυθιστορήματα, επηρεασμένος από τον Ουώλτερ Σκοτ και αναδείχθηκε αριστοτέχνης του διηγήματος, με αποκορύφωμα την Κολόμπα και την Κάρμεν.
Έγραψε επίσης ιστορικά και αρχαιολογικά έργα (ήταν γενικός επιθεωρητής των ιστορικών μνημείων), Σημειώσεις από ταξίδια στην Ισπανία, Ελλάδα και Τουρκία, λογοτεχνικές κριτικές και μετέφρασε στα Γαλλικά έργα του Πούσκιν και του Τουργκένιεφ.
Για την ειρωνεία του και το διεισδυτικό του πνεύμα χαρακτηρίστηκε «δεύτερος Βολταίρος». Το φανταστικό, το εξωτικό (Ανδαλουσία, Κορσική, Λιθουανία, Περού), και τα δυνατά πάθη είναι τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του έργου του.
Το πιο γνωστό έργο του είναι βέβαια η Κάρμεν. Προμετωπίδα του έχει το επίγραμμα του Παλλαδά.
«Πᾶσα γυνὴ χόλος ἐστίν• ἔχει δ᾿ ἀγαθὰς δύο ὥρας• τὴν μίαν ἐν θαλάμῳ, τὴν μίαν ἐν θανάτῳ.»
(Κάθε γυναίκα μόνο οργή σού προξενεί• δυο μόνο, / τού γάμου και τού θάνατου, είν’ οι καλές στιγμές της – Παλατινή Ανθολογία, ΧΙ 381)
 
Η Carmen, σύμφωνα με τον Mérimée, βασίστηκε σε μια ιστορία που του είχε πει η κόμισσα του Montijo κατά την επίσκεψή του στην Ισπανία το 1830. Αφηγείται την ιστορία μιας όμορφης Bohémienne ( Ρομά ) που ληστεύει έναν στρατιώτη, ο οποίος στη συνέχεια την ερωτεύεται. Ζηλεύοντάς την, σκοτώνει έναν άλλο άντρα και γίνεται παράνομος, μετά ανακαλύπτει ότι είναι ήδη παντρεμένη και από ζήλια σκοτώνει τον άντρα της. Όταν μαθαίνει ότι έχει ερωτευτεί έναν ταυρομάχο, τη σκοτώνει και στη συνέχεια συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Στην αρχική ιστορία που είπε στη Mérimée η Κοντέσα, η Carmen δεν ήταν Μποεμιέν , αλλά επειδή μελετούσε τη γλώσσα των Ρομά και τον πολιτισμό των Ρομά στην Ισπανία και στα Βαλκάνια, αποφάσισε να της δώσει αυτό το υπόβαθρο.
Η Κάρμεν δεν είχε την ίδια λαϊκή επιτυχία με την Κολόμπα. Έγινε πραγματικά διάσημη το 1875, μετά το θάνατο του Mérimée, όταν έγινε όπερα από τον Georges Bizet. Η όπερα Carmen έκανε σημαντικές αλλαγές στην ιστορία της Mérimée, συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης του ρόλου του συζύγου της Carmen.