Η ΗΘΙΚΗ - Σπινόζα

Χαρτόδετο βιβλίο με κουβερτούρα.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
Βιβλίο φιλοσοφίας.
Η ΗΘΙΚΗ
αποδειγμένη με γεωμετρική τάξη και διαιρεμένη σε πέντε μέρη 
Συγγραφέας: ΣΠΙΝΟΖΑ
Εκδόσεις: ΔΑΡΕΜΑ
Έτος εκδόσεως: 1956
Σελίδες: 288
Διαστάσεις: 22Χ15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ - Γεωμετρία και δύναμη: Το βλέμμα της αιωνιότητας
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Περί του Θεού
Περί της φύσης και της προέλευσης του πνεύματος
Περί της προέλευσης και της φύσης των συναισθηματικών επηρειών
Περί της ανθρώπινης δουλείας, ήτοι περί της ισχύος των συναισθηματικών επηρειών
Περί της δύναμης του νου, ήτοι περί της ανθρώπινης ελευθερίας
---
Ο Μπέντο ντε Σπινόζα (Βento de Spinoza, 24 Νοεμβρίου 1632 – 21 Φεβρουαρίου 1677) ήταν Ολλανδός φιλόσοφος, εβραϊκής καταγωγής.
Το εύρος και η σημασία του έργου του Σπινόζα δεν έγιναν πλήρως κατανοητά παρά μόνο χρόνια μετά τον θάνατό του. Θέτοντας τα θεμέλια για τον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα και τη σύγχρονη κριτική της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένων των σύγχρονων αντιλήψεων για το άτομο και, αναμφίβολα, το σύμπαν, θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της φιλοσοφίας του 17ου αιώνα. Το αριστούργημά του, η μεταθανάτια Ηθική, με το οποίο αντιτάχθηκε στον δυϊσμό πνεύματος-σώματος του Καρτέσιου, του χάρισε την αναγνώριση ως ενός από τους σημαντικότερους διανοητές της Δυτικής φιλοσοφίας. Με την Ηθική ο Σπινόζα έγραψε το τελευταίο αδιαμφισβήτητο αριστούργημα στα Λατινικά, στο οποίο οι εκλεπτυσμένες αντιλήψεις της μεσαιωνικής φιλοσοφίας στρέφονται τελικά ενάντια στον εαυτό τους και καταστρέφονται εντελώς. Ο φιλόσοφος Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ δήλωσε ότι από όλους τους σύγχρονους φιλοσόφους «Ή είσαι Σπινοζικός ή δεν είσαι καθόλου φιλόσοφος».
Το όνομα του Σπινόζα σε διάφορες γλώσσες είναι στα Εβραϊκά ברוך שפינוזה (Μπαρούχ Σπινόζα), στα Πορτογαλικά Benedito ή Bento de Espinosa και στα Λατινικά Benedictus de Spinoza. Σε όλες αυτές τις γλώσσες ο πρώτος όρος σημαίνει «ο Ευλογημένος». Ο Σπινόζα μεγάλωσε στην Πορτογαλική Εβραϊκή κοινότητα του Άμστερνταμ. Ανέπτυξε ιδέες ιδιαίτερα αντίθετες προς την Εβραϊκή Βίβλο και τη φύση του Θείου. Οι Εβραϊκές θρησκευτικές αρχές (Πορτογαλική Συναγωγή του Άμστερνταμ) εξέδωσαν ένα χερέμ (ένα είδος απαγόρευσης, απομόνωσης, εξοστρακισμού, απέλασης ή αφορισμού) εναντίον του, αποκλείοντάς τον ουσιαστικά από την Εβραϊκή κοινωνία, στα 23 του. Τα βιβλία του περιελήφθησαν επίσης αργότερα στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων της Καθολικής Εκκλησίας.
Ο Σπινόζα έζησε μια εξαιρετικά απλή ζωή ως τροχιστής φακών, απορρίπτοντας επιβραβεύσεις και τιμές σε όλη του τη ζωή, περιλαμβανομένων υψηλού κύρους θέσεων διδασκαλίας. Την οικογενειακή κληρονομιά την άφησε στην αδελφή του. Τα φιλοσοφικά του επιτεύγματα και ο ηθικός του χαρακτήρας έκανε τον φιλόσοφο του 20ού αιώνα Ζιλ Ντελέζ να τον αποκαλέσει πρίγκιπα των φιλοσόφων.
Ο Σπινόζα πέθανε σε ηλικία 44 ετών, μάλλον από κάποια ασθένεια των πνευμόνων, ίσως φυματίωση ή πνευμονοκονίαση, που επιδεινώθηκε από τη λεπτή σκόνη γυαλιού που εισέπνεε κατά το τρόχισμα των οπτικών φακών. Ο Σπινόζα έχει ταφεί στον περίβολο της Νιούε Κερκ (Νέα Εκκλησία) στη Χάγη.
Βασικές ιδέες που προκύπτουν από τη σκέψη του φιλόσοφου έχουν τη ρίζα τους στην προσπάθειά του να επιλύσει το πρόβλημα σχέσης πνεύματος και ύλης, θεωρώντας πως ο Θεός και ο Κόσμος είναι το ίδιο πράγμα Deus sive Naturae. Επίσης, για τους συγχρόνους του ο Σπινόζα θεωρούνταν οπαδός του «ελευθεριασμού», καθώς ένας σύγχρονός του - ο Ζαν Μπατίστ Στόππα -, τον παρουσίαζε ως ανυποχώρητο κριτή όλων των θρησκειών, διάσημο σοφό και φιλόσοφο που ακολουθείται από «πολυάριθμους αιρετικούς»