Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Γ. Β. Πλεχάνωφ
Σκληρόδετο/ Δερματόδετο βιβλίο.
Χρυσοτυπίες στο εξώφυλλο και στην ράχη.
Φέρει κορδέλα-σελιδοδείκτη.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Άριστη κατάσταση.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΜΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Συγγραφέας: Γ Β. ΠΛΕΧΑΝΩΦ
Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗ ΒΡΥΧΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.
Έτος εκδόσεως: 1975
Σελίδες: 274
Διαστάσεις: 21 Χ 15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
- Σημείωμα της ρωσικής έκδοσης
- 1. Ο γαλλικός υλισμός του δέκατου όγδοου αιώνα
- 2. Οι Γάλλοι ιστορικοί της Παλινόρθωσης
- 3. Οι ουτοπιστές σοσιαλιστές
- 4. Η γερμανική ιδεαλιστική φιλοσοφία
- 5. Ο σύγχρονος υλισμός
---
Από την παρουσίαση της έκδοσης: Τούτη η μελέτη γράφτηκε από τον Γ. Πλεχάνωφ το 1894 και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1895 στην Πετρούπολη με τίτλο "Η Εξέλιξη της Μονιστικής Αντίληψης της Ιστορίας" και με το ψευδώνυμο Ν. Μπελτώφ. Ο συγγραφέας της παρακινήθηκε να γράψει αυτό το βιβλίο από τα εναντίον του μαρξισμού άρθρα του Ν. Κ. Μιχαηλόφσκι, ενός από τους κύριους θεωρητικούς των ναρόντνικων, που δημοσιεύτηκαν στο "Ρωσικό Πλούτο", το μηνιάτικο περιοδικό του κινήματός τους. Ήδη πριν από τη δημοσίευση αυτών των άρθρων ο Πλεχάνωφ σχεδίαζε να γράψει μια εκτεταμένη εργασία για την υλιστική αντίληψη της ιστορίας στην οποία θα ανέπτυσσε τις αρχές του διαλεκτικού υλισμού και θα κριτίκαρε την ιδεαλιστική θεωρία των ναρόντνικων. Στον Πλεχάνωφ και στην πρώτη ρωσική μαρξιστική ομάδα - την Ομάδα της Απελευθέρωσης της Εργασίας που ο ίδιος ίδρυσε στο εξωτερικό - ανήκει η τιμή ότι στάθηκαν οι πρώτοι που διέδωσαν το μαρξισμό στη Ρωσία και καταδίκασαν τις ιδεαλιστικές θέσεις του ναροντνικισμού.
Ο Γκεόργκι Βαλεντίνοβιτς Πλεχάνοφ, που συναντάται στην ελληνική βιβλιογραφία και ως Πλεχάνωφ, (Γκουταλόβα Ρωσίας, 11 Δεκεμβρίου 1856 - 30 Μαΐου 1918), ήταν Ρώσος επαναστάτης, συγγραφέας και κυρίως εξέχων θεωρητικός του σοσιαλισμού. Σπούδασε μεταλλειολογία στο Πανεπιστήμιο της Πετρούπουλης και από τα νεανικά του χρόνια έδρασε σε διάφορους τομείς προβάλλοντας τις επαναστατικές ιδέες του.
Εντάχθηκε στην επαναστατική οργάνωση Ναρόντια Βόλια (λαϊκή θέληση) με την οποία τελικά διαφώνησε και αποχώρησε. Το 1883 ίδρυσε την ομάδα χειραφέτησης της εργασίας που ήταν η πρώτη ρωσική μαρξιστική οργάνωση. Το 1895, έπειτα από πίεση της τσαρικής κυβέρνησης απελάθηκε από τη Γαλλία και έζησε στην Ελβετία και στην Ιταλία. Το 1900 συναντήθηκε με τον Λένιν με πρόθεση την έκδοση της εφημερίδας Ίσκρα (σπίθα) που εκδόθηκε στο Μόναχο στα τέλη του ίδιου έτους. Στο 2ο Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού εργατικού κόμματος το 1903 προσχώρησε στους Μπολσεβίκους (πλειοψηφία) συμφωνώντας με τον Λένιν που ηγείτο των Μπολσεβίκων, αργότερα όμως προσχώρησε στους Μενσεβίκους (μειοψηφία) και έτσι οι δρόμοι τους χώρισαν. Μετά την επανάσταση του 1905, γύρισε στη Ρωσία υποστηρίζοντας την μη προσφυγή στά όπλα.
Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται η ανάπτυξη της μονιστικής αντίληψης της ιστορίας, όπου αποτυπώνονται οι σκέψεις του και «Αναρχισμός και Σοσιαλισμός».
