Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ - James Burnham

Βιβλίο με μαλακό ιλουστρασιόν εξώφυλλο.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Καλή κατάσταση. 
Κοινωνιολογικά / πολιτικά δοκίμια.
Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ
Συγγραφέας: JAMES BURNHAM
Προλεγόμενα - Απόδοσις: ΔΡ. ΧΑΡ. Μ. ΓΚΗΤΑΚΟΣ
Εκδόσεις: Δ. Ε. ΝΕ. Δ.
Έτος εκδόσεως: 1975
Σελίδες: 260
Διαστάσεις: 25 Χ 17
ΠΙΝΑΞ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ:
-Η συρρίκνωσις της Δύσεως
-Ποιοι είναι οι λιμπεραλισταί;
-Η ανθρώπινη φύσις και η “καλή κοινωνία”
-Ο παγκόσμιος διάλογος
-Ισότης και ευημερία
-Ιδεολογία
-Σχόλια
-Οι λιμπεραλισταί πιστεύουν εις τον λιμπαραλισμόν;
-Η κλίμαξ των λιμπεραλιστικών αξιών
-Το αίσθημα ενοχής των λιμπεραλιστών
-Δεν υπάρχει εχθρός εις την Αριστερά
-Η διαλεκτική του λιμπεραλισμού
-Ακόμη μια φορά: ποιοι είναι οι λιμπεραλισταί
-Η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών Λιμπεραλισμός και πραγματικότης
-Η λειτουργικότης του λιμπεραλισμού
---
Ο Τζέιμς Μπέρναμ, [James Burnham], Αμερικανός συντηρητικός, παραδοσιοκράτης φιλόσοφος, Πανεπιστημιακός καθηγητής, ένας από τους πλέον πρωτότυπους και διεισδυτικούς πολιτικούς στοχαστές και συγγραφείς, αντικομμουνιστής, θεωρητικός και πνευματικός πατέρας της αμερικανικής Νέας Δεξιάς, δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής, γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1905 στο Σικάγο της πολιτείας του Ιλινόις των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και πέθανε την Τρίτη 28 Ιουλίου 1987, από καρκίνο των νεφρών και του ήπατος στο σπίτι του, στην πόλη του Κεντ στην πολιτεία του Κονέκτικατ. Η κηδεία του τελέστηκε την 1η Αυγούστου 1987, στο Κεντ, όπου και ενταφιάστηκε στο εκκλησιαστικό κοιμητήριο.
Το 1934 παντρεύτηκε με την Marcia Lightner-Burnham και τον ίδιο χρόνο, μετά το γάμο του, μετακόμισε από το το Greenwich Village στο Sutton Place. Από τον γάμο αυτό έγινε πατέρας τριών γιών, μεταξύ τους ο James B. Burnham, και παππούς επτά εγγονών.
Ο Μπέρναμ υπήρξε πρώην κομμουνιστής, τροτσκιστής, απολογητής της νέας τάξεως των διευθυντών, βραβευμένος από τον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν και κόκκινο πανί για τους φιλελεύθερους προασπιστές της δημοκρατίας. Θεωρούσε ότι η δημοκρατική κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ ούτε θα υπάρξει, κι ότι η ανθρώπινη κοινωνία είναι από τη φύση της ολιγαρχική και η εξουσία της ολιγαρχίας επιβάλλεται με τη βία και τον δόλο. Επίσης ότι ο λόγος περί δημοκρατίας, ισότητας, αδελφότητας, όλα τα επαναστατικά κινήματα, όλες οι εκφάνσεις της ουτοπίας, της «αταξικής κοινωνίας» και του «Βασιλείου των Ουρανών» είναι απατηλός κι απλώς υποκρύπτει τις φιλοδοξίες κάποιων νέων τάξεων που σπρώχνονται για να ανέλθουν στην εξουσία. Επίσης, ότι η «διακυβέρνηση από τον λαό» είναι αδύνατη, η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά ένας ακόμα μηχανισμός εξουσίας της μειοψηφικής ελίτ και η επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει και αν γίνει θα δημιουργήσει νέους δυνάστες.
Ο Μπέρναμ αποτελεί παράδειγμα πνευματικού θάρρους, διότι αν και ξεκίνησε από την εξτρεμιστική πτέρυγα της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς, διαχώρισε τη θέση του και ερμήνευσε κοινωνιολογικά το γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα καθώς και την σταλινική περίοδο μ' εντελώς πρωτότυπο τρόπο. Ο Μπέρναμ ξεκινά από την θεωρία του Βιλφρέντο Παρέτο περί ηγουμένων μειοψηφιών. Γι' αυτόν η σοσιαλιστική κοινωνία είναι αδύνατη. Μία καινούργια μειοψηφία γεννιέται στο κόσμο. Η μειοψηφία των διευθυντών, των διοικητικών και ειδικά καταρτισμένων δηλαδή στελεχών. Μ' αυτό τον τρόπο κατέρριψε πέρα για πέρα τις μαρξιστικές κοινωνιολογικές δοξασίες. Με μία βαθιά κριτική απέδειξε την μεταφυ­σική μονομέρεια της διαλεκτικής και τόνισε την ανάγκη για μία δυναμική μέθοδο έρευνας, που θα έδινε σε κάθε φαινόμενο όχι μία μοναδική προοπτική, αλλά μία σειρά από εναλλακτικές λύσεις.
Ο Μπέρναμ έγραφε ότι «...το ζήτημα της αλήθειας ή του ψεύδους μιας ιδεολογίας είναι σε κάθε περίπτωση ήσσονος σημασίας. Τα ανθρώπινα όντα πιστεύουν μια ιδεολογία, κατά κανόνα, όχι επειδή είναι πεπεισμένοι λογικά ότι είναι αλήθεια, αλλά επειδή ικανοποιεί ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες και εξυπηρετεί, ή φαίνεται να εξυπηρετεί, ατομικά ή ομαδικά συμφέροντα..». Δεν απέκλειε την πιθανότητα ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ενώσεως και παράλληλα προειδοποιούσε για την ύπαρξη μιας Σοβιετικής «πέμπτης φάλαγγος» η οποία δραστηριοποιούνταν στις Δυτικές δημοκρατίες. Ο Christopher Hitchens αποκάλεσε τον Μπέρναμ «...πραγματικό πνευματικό ιδρυτή του νεοσυντηρητικού κινήματος...» στην Αμερική κι ότι «....ήταν ο πρώτος σημαντικός μαρξιστής που αποστάτησε προς τα δεξιά...», ενώ θεωρεί ότι «...δεν ήταν ένας περιθωριακός. Υπήρξε πρωτοπόρος».