ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ (1880) - Υπό Μακαρίου Καλλιάρχου
Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες.
Εξώφυλλα με ταπετσαρίες εποχής.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Κατάσταση καλή / αποδεκτή. Οι ταπετσαρίες των εξωφύλλων έχουν αποκολληθεί [φωτο]. Το υπόλοιπο βιβλίο σε πολύ καλή κατάσταση.
ΕΚ ΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
ΠΑΡΑΦΡΑΘΕΙΣΑ ΕΙΣ ΑΠΛΟΥΝ ΥΦΟΣ Η ΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗΝ
Συγγραφέας: ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΑΡΧΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Σ. Κ. ΒΛΑΣΤΟΥ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1880
Σελίδες: 212
Διαστάσεις: 23 Χ 15
---
Ο Μακάριος Καλλιάρχης γεννήθηκε στη Μύκονο το 1809. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος της Επισκοπής Λακεδαίμονος και Ιεροκήρυκας του Νομού Κυκλάδων. Στις 14 Δεκεμβρίου 1852 μετά την επανίδρυση της Επισκοπής Καρυστίας, στην οποία προσαρτήθηκε και η Σκύρος, χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Αθηνών Επίσκοπος Καρυστίας και Σκύρου. Στις 4 Οκτωβρίου 1896 παραιτήθηκε. Αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του Μύκονο, όπου και εκοιμήθη στις 26 Απριλίου 1898.
Η Πρώτη ή Α' Επιστολή προς Κορινθίους είναι ένα από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, γραμμένη από τον απόστολο Παύλο. Χρόνος συγγραφής θεωρείται το χρονικό διάστημα μεταξύ του 55 και του 56 μ.Χ.
Στην επιστολή αυτή, ο Παύλος καταπιάνεται με τα προβλήματα που υπήρχαν στην εκκλησία της Κορίνθου. Κάποια από αυτά είναι: διαιρέσεις, εκκλησιαστικοί ηγέτες που λατρεύονται σαν ήρωες, ανηθικότητα, νομικές διαμάχες, προβλήματα μέσα στο γάμο, αμφίβολες πρακτικές και υπερβολές στην χαρισματική ζωή της εκκλησίας. Εκτός από αυτά όμως, στην επιστολή υπάρχει ο λεγόμενος ύμνος της αγάπης (κεφ. 13), σημαντική διδασκαλία για την ανάσταση του Ιησού Χριστού (κεφ. 15), ρύθμιση ζητημάτων σχετικά με την Θεία Ευχαριστία (κεφ. 11) και παροτρύνσεις για οικονομική συνεισφορά (κεφ. 16). Επίσης, στην πρώτη επιστολή προς τους Κορινθίους, βρίσκονται μερικές από τις πιο γνωστές φράσεις της Αγίας Γραφής: για τους πάντες, έγινα τα πάντα (9:22), αν δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα (13:2), τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς (13:12), ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην (13:11).
