ΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΣΙΣΑΚΙ - Ηλίας Πετρόπουλος

Μαλακό εξώφυλλο.
Δημοτική γλώσσα, πολυτονικό σύστημα.
Πλούσια ασπρόμαυρη εικονογράφηση.
Προμετωπίδα καλλιτεχνημένη από τον Α. Φασιανό.
Άριστη κατάσταση. Αμεταχείριστο.
Κείμενα λαογραφίας / κοινωνικής πραγματικότητας.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΣΙΣΑΚΙ 
ΔΕΚΑ - ΟΧΤΩ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΚΟΣΜΟ
Συγγραφέας: Ηλίας Πετρόπουλος
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος εκδόσεως: 1991
Αριθμός σελίδων: 288
Διαστάσεις: 24x17
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
πρόλογος
το μπανιστίρι
η διακόσμηση του μπουζουκιού
περίεργα όργανα
η λατέρνα
το μαγαζί, το πάλκο
τα σκυλάδικα
το άγιο χασισάκι
ο Νίκος Μουσχουντής
η ακατανοησία
τα σπασίματα
το σερετιλίκι
Μαρίκα Νίνου
φάρσες της φυλακής
βασανιστήρια και εξουσία
ο Τζογές της "Βραδυνής"
οι γιανιώτικες αργκό
η τρίπολη
ή διδασκαλία της αργκό
εικονογράφηση
---
Το ακόμη μισοτελειωμένο αυτό βιβλίο, καθώς πολλά άλλα βιβλία μου, θα είναι αχαρακτήριστο. Δηλαδή, δεν ξέρω σε ποια κατηγορία να το εντάξω: συλλογή άρθρων; μελητήματα γύρο στο ρεμπέτικο; αυτοβιογραφικές σημειώσεις; προσωπικές αναμνήσεις; λιβελογράφημα; Και εφόσον δεν ξέρω τι είναι, δεν ξέρω (πολύ περισότερο) ποιο μέρος του Λόγου υπηρετώ. Παρά την σαστιμάρα μου, υποχρεούμαι να δόσω μια γραμμή πλεύσεως στον αναγνώστη. Το βιβλίο αυτό περιέχει τις αυστηρώς προσωπικές μου απόψεις πάνω στο πολυσχιδές θέμα "Υπόκοσμος / Ρεμπέτικο / Χασίσι / Φυλακή / Αργκό (κτλ.)" - ένα θέμα που όλο και μπερδεύεται χειρότερα. Αν και ελάχιστα με ενδιαφέρουν οι βιβλιοθηκονομικοί χαρακτηρισμοί, θα προσδιόριζα το Άγιο Χασισάκι σαν λαογραφική εργασία. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια αιτία για να γράψει κανείς ένα βιβλίο. Σαν συγγραφέας, σαν τεχνίτης, θα ήθελα να πω ότι, γράφοντας τα άρθρα που ακολουθούν αντιμετώπισα, κυρίως, δύο ερωτήματα: ποιό είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου; -και- ποιό θα πρέπει να είναι το στυλ αυτού του βιβλίου; Νομίζω πώς, γράφω το Άγιο Χασισάκι για να καταφέρω ένα πλήγμα στην ρεμπετολογική μυθολογία που καταδυναστεύει τη νεολαία μας. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
 
Ο Ηλίας Πετρόπουλος (Αθήνα, 26 Ιουνίου 1928 - Παρίσι, 3 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν Έλληνας ερευνητής, μελετητής του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος, σκιτσογράφος, φωτογράφος και συλλέκτης.
Ήταν ο πρώτος (ερασιτέχνης) λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε συστηματικά με το θεωρούμενο ως κοινωνικό περιθώριο, στο πλαίσιο του ευρύτατου γνωστικού αντικειμένου που ο ίδιος αποκαλούσε «λαογραφία του άστεως». Κατέγραψε, ανέλυσε και διέσωσε τεκμήρια για πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση και από τα συντηρητικά ελληνικά πανεπιστήμια του καιρού του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους, συμμορίτες και καταδιωκόμενους, αλλά και ποιητές, πεζογράφους, ζωγράφους και καλλιτέχνες που συχνά στάθηκαν αφορμή για άρθρα και βιβλία του.
Τα βιβλία του έχουν συχνά τη μορφή της μελέτης ή της μονογραφίας ενώ πολλά αποτελούν συλλογές άρθρων παρεμφερούς θεματικής, είτε αδημοσίευτων, είτε δημοσιευμένων σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής.