"Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ" Υπό Π. Σούτσου & "ΚΑΣΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΚΥΛΛΑΣ" Υπό Α. Σταματιάδου (1864)

Σκληρόδετο βιβλίο.
Ιδιωτική φροντισμένη βιβλιοδεσία.
Ταπετσαρίες εξωφύλλων με τα πρωτότυπα εξώφυλλα της εκδόσεως. Οι ταπετσαρίες φέρει ανάγλυφα διακοσμητικά στοιχεία. Το εμπροσθόφυλλο φέρει ανάγλυφο τον τίτλο "Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ".
Χρυσοτυπία στην ράχη που αναγράφει τον τίτλο "ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕ' ΜΑΡΤΙΟΥ".
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Τρία έργα δεμένα μαζί σε ένα βιβλίο. Δύο ποιητικά θεατρικά έργα και ένα ποίημα.
Καλή κατάσταση. Μικροφθορές εσωτερικά επιδιορθωμένες από τον βιβλιοδέτη του προκατόχου. Βιβλίο γερά δεμένο.
Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΣ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΞΕΙΣ
ΜΕΤΑ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕ' ΜΑΡΤΙΟΥ
Συγγραφέας: ΥΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΣΟΥΤΣΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΗΣ ΤΥΠ. ΤΩΝ ΤΕΚΝ. ΑΝΔ. ΚΟΡΟΜΗΛΑ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1864
ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗΝ ΜΑΡΤΙΟΥ
Συγγραφέας: ΥΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΣΟΥΤΣΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΗΣ ΤΥΠ. ΤΩΝ ΤΕΚΝ. ΑΝΔ. ΚΟΡΟΜΗΛΑ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1864
ΚΑΣΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΚΥΛΛΑΣ
Ή
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΣ
ΔΡΑΜΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ ΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΔΥΟ
Συγγραφέας: ΥΠΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ι. ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ
Εκδόσεις: ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1864
---
Σελίδες: 152 (συνολικά)
Διαστάσεις: 17 Χ 11
---
Ο Παναγιώτης Σούτσος (Κωνσταντινούπολη 1806- Αθήνα 1868) ήταν φαναριώτης ρομαντικός πεζογράφος και ποιητής της Α’ Αθηναϊκής Σχολής. Το εκτενές ποίημά του Ο Οδοιπόρος (1831) είναι το πρώτο ποιητικό έργο του αθηναϊκού ρομαντισμού και το μυθιστόρημά του Ο Λέανδρος (1834) είναι το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα. Ήταν αδελφός του σατιρικού συγγραφέα Αλέξανδρου Σούτσου και ξάδερφος του συγγραφέα και διπλωμάτη Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή.
Ο Παναγιώτης Σούτσος είναι ο εισηγητής του ρομαντισμού στην ποίηση και την πεζογραφία της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής με το ποίημα Οδοιπόρος (1831) και το μυθιστόρημα Λέανδρος (1834).
Η οικογένεια του Σούτσου ήταν επιφανής φαναριώτικη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και πολλοί συγγενείς τους ασχολήθηκαν με τα γράμματα: αδελφός της μητέρας του ήταν ο ποιητής Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός, ενώ και η αδελφή του, Αικατερίνη Σούτσου, ήταν ποιήτρια. Στην Κωνσταντινούπολη έκανε κατ’ οίκον μαθήματα με αξιόλογους λόγιους της εποχής, ενώ το από 1818 ως το 1820 ο Παναγιώτης και ο Αλέξανδρος Σούτσος φοίτησαν στην Σχολή της Χίου, όπου είχαν φημισμένους δασκάλους όπως ο Νεόφυτος Βάμβας και ο Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος. Το 1820, εξ αιτίας του θανάτου του πατέρα τους, Κωνσταντίνου Σούτσου, ο Αλέξανδρος και ο Παναγιώτης μετέβησαν στο Βουκουρέστι, όπου παρέμειναν για σύντομο χρονικό διάστημα κοντά στον θείο τους, Αλέξανδρο Σούτσο, ηγεμόνα της Βλαχίας. Τον Απρίλιο του 1820 αναχώρησαν για το Παρίσι, με συστατική επιστολή του θείου τους, για να συναντήσουν τον Κοραή. Στο Παρίσι τα δύο αδέλφια έμειναν περίπου για δύο χρόνια και πέρασαν άλλα τρία χρόνια στην Ιταλία, μέχρι την αναχώρησή τους για την Ελλάδα το 1825.
Μετά την άφιξή του στην Ελλάδα ο Παναγιώτης Σούτσος εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Εκεί ανέπτυξε πολιτική δράση, ενώ παράλληλα έγραφε και τα πρώτα του ποιήματα. Το 1830 διορίστηκε από τον Καποδίστρια Γραμματέας της Γερουσίας, αλλά σύντομα εναντιώθηκε στην πολιτική του κυβερνήτη και έχασε την θέση του. Χαιρέτησε με ενθουσιασμό τον ερχομό του Όθωνα, υποστήριξε το έργο της αντιβασιλείας στην εφημερίδα Ήλιος που εξέδιδε και ανέλαβε σημαντικές διοικητικές θέσεις, τις οποίες όμως έχασε το 1843 όταν ψηφίστηκε ο νόμος περί ετεροχθόνων, σύμφωνα με τον οποίον όσοι είχαν γεννηθεί σε υπόδουλες περιοχές θεωρούνταν ετερόχθονες και δεν είχαν δικαίωμα να διορίζονται στο δημόσιο. Από τότε οι πολιτικές του ιδέες μεταστράφηκαν σε ακραίο συντηρητισμό, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στις γλωσσικές του απόψεις τις οποίες διατύπωσε στο δοκίμιό του Νέα σχολή του γραφομένου λόγου, το 1853.
Παράλληλα η ζωή του σημαδεύτηκε τα χρόνια εκείνα από αρκετά δυσάρεστα γεγονότα: η πρώτη σύζυγός του Φλωρεντία Κοπανίτσα πέθανε το 1841 σε ηλικία 25 ετών και η δεύτερη, Σεβαστή ή Σμαράγδα Σούτσου το 1845, ενώ η τρίτη σύζυγός του Μαρίνα Λογοθέτη τον εγκατέλειψε το 1861. Στο ίδιο διάστημα ο αδελφός του Αλέξανδρος αντιμετώπιζε διαρκείς διώξεις για τα αντικυβερνητικά του αισθήματα.
Πέθανε το 1868, μετά από μακροχρόνια προβλήματα υγείας, και ενώ είχε χάσει όλη την περιουσία του, και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.
Ο Οδοιπόρος είναι ένα διαλογικό ποίημα, με δραματική μορφή αλλά χωρίς σκηνική πρόθεση. Κεντρικό θέμα είναι ο έρωτας δύο νέων, του Οδοιπόρου και της Ραλλούς, ο οποίος παρουσιάζεται σύμφωνα με τα ρομαντικά μοτίβα, ένας έρωτας που συναντά εμπόδια, τελικά μένει ανεκπλήρωτος και οδηγεί τους δύο ήρωες στον θάνατο. Στο ποίημα υπάρχουν όλα τα μοτίβα της ρομαντικής λογοτεχνίας, όπως το μοτίβο της φυγής και της περιπλάνησης, η θρησκεία, η ερωτική απογοήτευση. Ο Σούτσος επεξεργαζόταν το ποίημα σε όλη την διάρκεια της ζωής του και σε κάθε τις επανεκδόσεις (1842, 1851, 1864) η γλώσσα του γινόταν όλο και πιο συντηρητική, ενώ η πρώτη μορφή ήταν αρκετά απλουστευμένη καθαρεύουσα, καθώς προσαρμοζόταν στην σταδιακή διαμόρφωση των γλωσσικών απόψεών του προς ακραίες αρχαϊστικές τάσεις. Στο σύνολο των ποιημάτων του Σούτσου δεσπόζει ο λυρικός και ελεγειακός τόνος, με κυρίαρχα θέματα την θρησκεία, τον έρωτα και την ελευθερία και με φανερή την επίδραση του γαλλικού ρομαντισμού, ιδίως της ποίησης του Λαμαρτίνου, ενώ υπάρχουν και κάποια σατιρικά, χωρίς όμως την δύναμη των σατιρικών έργων του αδελφού του.
 
Ο Αλέξανδρος Σταματιάδης (1838-1891) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής.
Ο Αλέξανδρος Σταματιάδης γεννήθηκε το 1838 στη Σάμο.Σπουδάζει στην Αθήνα και στην Πίζακαι ασκεί το επάγγελμα του γιατρού στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί έλαβε διευθυντικές θέσεις σε υγειονομικές υπηρεσίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε το 1891.
Στα 1863 τυπώνονται πέντε δικά του έργα: Κύων και γαλή (μονόπρακτη κωμωδία που παίχτηκε το 1863), Χίος δούλη (πεντάπαρκτο δράμα που πρωτοπαίχτηκε το 1863 στην Κωνσταντινούπολη και άλλες 23 φορές ως το τέλος του 19ου αιώνα. Επίσης εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη δύο φορές στα 1871 και 1877), Η θεία δίκη ή Ο συμβολαιογράφος Τάπας έργο βασισμένο στο διήγημα του Ραγκαβή (1850)). Άλλο έργο του είναι το Σαμία ορφανή ή Ο θρίαμβος της αρετής. Μετέφρασε το έργο των Ντυκάνζ και Ντινώ Τριακονταετής ζωή ενός χαρτοπαίκτου.