ΟΙ ΜΟΪΚΑΝΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ (εικονογραφημένο, 1903) - Αλέξανδρου Δουμά

Σκληρόδετο βιβλίο.
Βιβλιοδεσία εποχής.
Δερμάτινη ράχη με χρυσοτυπίες και ακμές.
Εξώφυλλα με εσώγλυφα διακοσμητικά στοιχεία.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Εικονογραφημένο.
Δύο τόμοι δεμένοι μαζί σε ένα βιβλίο. Ολοκληρωμένο έργο.
Κατάσταση καλή / αποδεκτή. Μικροφθορές εξωτερικά. Εσωτερικό σε πολύ καλή κατάσταση. Βιβλίο γερά δεμένο.
Μυθιστόρημα.
ΟΙ ΜΟΪΚΑΝΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ
Συγγραφέας: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ
Μετάφρασις: Ν. ΔΕΣΤΟΥΝΙΑΝΟΥ
Εκδόσεις: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
Έτος εκδόσεως: 1903
Σελίδες: 944 + 494
Διαστάσεις: 21 Χ 15 Χ 5
---
Ο Αλέξανδρος Δουμάς ο πρεσβύτερος (1802 - 1870) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός κυρίως από τα ιστορικά του μυθιστορήματα τα οποία τον κατέστησαν έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους Γάλλους συγγραφείς στον κόσμο. Πολλά από τα μυθιστορήματά του, όπως Ο Κόμης Μοντεχρήστος, Οι Τρεις Σωματοφύλακες, Μετά Είκοσι Έτη κ.α., αρχικά είχαν δημοσιευθεί σε σειρές. Έγραψε επίσης θεατρικά έργα και άρθρα σε περιοδικά.
Ο Αλέξανδρος Δουμάς γεννήθηκε το 1802 στο χωριό Βιγιέρ-Κοτρέ (Villers-Cotterêts) της Γαλλίας και ήταν εγγονός ενός Γάλλου ευγενούς, που έζησε για πολλά χρόνια στις Δυτικές Ινδίες. Πατέρας του ήταν ο Θωμάς Αλέξανδρος Δουμάς μικτής αφρικανικής καταγωγής. Ο πατέρας του Αλέξανδρου Δουμά, Θωμάς-Αλέξανδρος ήταν γιος του Alexandre-Antoine Davy de la Pailleterie, Γάλλου ευγενή και ανώτατου αξιωματικού στο πυροβολικό της γαλλικής αποικίας του Άγιου Δομίνικου (σήμερα Αϊτή) και της Marie-Cessette Dumas μίας σκλάβας Αφρο-Καραϊβικής καταγωγής. Δεν ήταν γνωστό αν η Marie-Cessette είχε γεννηθεί στην Αφρική ή στον Άγιο Δομίνικο (αν και το γαλλικό της επίθετο υποδηλώνει πώς ήταν Κρεολή), ούτε είναι γνωστό από ποια αφρικανική χώρα ήταν οι πρόγονοί της. Ο Θωμάς-Αλέξανδρος επέστρεψε στη Γαλλία με τον πατέρα του και εκπαιδεύτηκε σε στρατιωτική σχολή και έπειτα μπήκε στο στρατό. Παντρεύτηκε την Μαρί Λαμπουρέ, την κόρη ενός ταβερνιάρη, και μετά από έναν καβγά με τον πατέρα του άλλαξε το επίθετο του και πήρε αυτό της μητέρας του (Δουμάς). Ο Θωμάς-Αλέξανδρος έφτασε το βαθμό του στρατηγού μέχρι την ηλικία των 31, ο πρώτος από τις Γαλλικές Αντίλλες που έφτασε αυτό το βαθμό. Πολέμησε με διάκριση στους Γαλλικούς Επαναστατικούς Πολέμους. Αν και στρατηγός του Βοναπάρτη στην ιταλική και αιγυπτιακή εκστρατεία έπεσε σε δυσμένεια μέχρι το 1800 και ζήτησε άδεια να γυρίσει πίσω στη Γαλλία. Στην επιστροφή του το καράβι έπρεπε να δέσει στη Σικελία, όπου αυτός και οι σύντροφοι του έγιναν αιχμάλωτοι πολέμου για δυο χρόνια. Σε αυτό το διάστημα η υγεία του διαλύθηκε. Μέχρι τη γέννηση του Αλέξανδρου ο πατέρας του είχε φτωχύνει. Ο Θωμάς-Αλέξανδρος πέθανε το 1806. Ο Αλέξανδρος δεν ενδιαφερόταν για τα μαθήματα του σχολείου και ξεχώριζε μόνο για τα όμορφα γράμματά του. έτσι, σε ηλικία 12 ετών προσλήφθηκε ως γραφέας σε συμβολαιογραφείο.
Το 1822 πήγε στο Παρίσι, όπου ο γραφικός του χαρακτήρας και το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν λίγο-πολύ γνωστός, του έδωσε μία θέση αντιγραφέα στο γραφείο του Δούκα της Ορλεάνης και μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου Φίλιππου. Βρίσκοντας πως τα έσοδά του ήτανε πάρα πολύ λίγα και δεν του φτάνανε για μια πολυδάπανη ζωή, ο Αλέξανδρος Δουμάς αποφάσισε να γράψει για το θέατρο, βρίσκοντας πως ο τρόπος αυτός ήτανε σίγουρος για να κερδίσει περιουσία. Το καινούργιο στυλ με το οποίο έγραφε άρεσε στο κοινό και το 1825 κέρδισε τα πρώτα του χρήματα ως συγγραφέας. Παράλληλα, άρχισε να κάνει γνωριμίες στους φιλολογικούς κύκλους.
Το έργο που έκανε γνωστό το όνομα του Αλέξανδρου Δουμά ήταν το δράμα «Ο Ερρίκος Γ' και η Αυλή του» (1829), που ήταν το πρώτο επιτυχημένο έργο της νέας ρομαντικής εποχής. Ύστερα από αυτό, ο Αλέξανδρος Δουμάς ανέβασε και άλλα θεατρικά έργα, από τα οποία πολλά παίζονται ακόμη και σήμερα. Αν και τα θεατρικά έργα του Δουμά τού έφερναν σημαντικά έσοδα, τα μεγάλα έξοδα που έκανε τον ανάγκαζαν να βρίσκεται σχεδόν πάντα βουτηγμένος στα χρέη. Οι κριτικοί χτύπησαν το έργο του.
Το 1830 ο Δουμάς πήρε ενεργά μέρος στην Επανάσταση του Ιουλίου που ανέβασε στο θρόνο της Γαλλίας τον Δούκα της Ορλεάνης. Όσο κρατούσαν οι πολιτικές διαμάχες που προκάλεσε η άνοδος του Λουδοβίκου Φιλίππου, ο Δουμάς συμμετείχε ενεργά στον αγώνα. Καθώς το Παρίσι είχε ανάγκη από πυρομαχικά, προσφέρθηκε να πάει στο Σουασόν και να φέρει. Επρόκειτο για εξαιρετικά εμπιστευτική αποστολή, την οποία έβγαλε εις πέρας.
Στο μεταξύ, καθώς τα θεατρικά έργα άρχισαν να χάνουν την αγάπη του κοινού, ο Δουμάς στράφηκε προς το μυθιστόρημα. Οι Τρεις Σωματοφύλακες" (1844) σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Και τότε καταπιάστηκε και με άλλα μυθιστορήματα: "Μετά Είκοσι Έτη" (1845), "Βασίλισσα Μαργκό" (1845), "Οι Κορσικανοί Αδελφοί" (1845), "Ο Κόμης Μοντεχρήστος" (1845-1846), "Ο Ιππότης του Κόκκινου Σπιτιού" (1845-1846), "Ο Υποκόμης της Βραζελόνης" (που περιλαμβάνει το διάσημο "Το Σιδηρούν Προσωπείον") (1848), "Η μαύρη τουλίπα" (1850) κ.α. Οι φιλολογικές του επιτυχίες, που του έφεραν και μεγάλα κέρδη, παρέσυραν τον Δουμά σε μία σπάταλη και εξωφρενική ζωή, που του δημιούργησε πολλές δυσκολίες και ενοχλήσεις.
Τον Σεπτέμβριο του 1870, μετά από ένα ατύχημα που τον άφησε σχεδόν παράλυτο, ο Αλέξανδρος Δουμάς εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γιου του, Αλέξανδρου Δουμά του νεώτερου, στο Πουί όπου και απεβίωσε στις 5 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Το 2002 ο τάφος του μεταφέρθηκε στο Πάνθεον του Παρισιού, το μαυσωλείο όπου είναι θαμμένες λαμπρές προσωπικότητες της Γαλλίας.
 
Το Les Mohicans de Paris είναι ένα μυθιστόρημα του Alexandre Dumas που εκδόθηκε από το 1854 έως το 1859.
Αυτό το μυθιστόρημα εμφανίστηκε σε σειρά, από το 1854 έως το 1859, στην εφημερίδα που ίδρυσε ο ίδιος ο Δουμάς, που ονομαζόταν διαδοχικά Le Mousquetaire και Le Monte-Cristo. Το μεγαλύτερο σειριακό μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αποκατάστασης και της Μοναρχίας του Ιουλίου, μεταξύ 1827 και 1830. Ο τίτλος παραπέμπει ταυτόχρονα στα Μυστήρια του Παρισιού του Eugène Sue και στο Last of the Mohicans του Fenimore Cooper.
Όπως ο Ροδόλφος των Μυστηρίων του Παρισιού, ο ήρωας Σαλβατόρ, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Conrad de Valgeneuse, είναι ένας πρίγκιπας μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο του λαού. Ο Salvator, ο οποίος στερήθηκε τον τίτλο του και την κληρονομιά του από ανέντιμους γονείς, έγινε αγγελιοφόρος στην Rue aux Fers και σύχναζε με τους απλούς ανθρώπους του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένου του Barthélémy Lelong, γνωστό ως Jean Taureau, αντίστοιχο του Chourineur de Sue. Η Fleur-de-Marie ονομάζεται Fragola εδώ, και η la Chouette, la Brocante.
Επικεφαλής μιας δημοκρατικής στοάς που συνωμοτούσε εναντίον του Charles X, ο Salvator, ο ήρωας των Μοϊκανών του Παρισιού, είναι εμπνευσμένος από τον ίδιο τον Dumas, ο οποίος έμεινε στην Ιταλία από το 1860 έως το 1864 και υποστήριξε την Charbonnerie, αφού συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση του 1830. Ο ήρωάς του, ένας ένθερμος ρεπουμπλικανός, θα παίξει επίσης ρόλο στην Επανάσταση του 1830 που θα θέσει τέλος στη βασιλεία του Καρόλου X.
Ο Σαλβάτορ συγκαταλέγει στους αντιπάλους του τον Τζακάλ, αρχηγό της αστυνομίας του Sûreté. Γεννημένος γύρω στο 1787, «ήταν υπεύθυνος για την αποτροπή συνωμοσιών κατά των Βουρβόνων ή την πρόκληση τους να τις καταστείλουν καλύτερα» χάρη στις στρατολογήσεις του που αποτελούνταν από πρώην κατάδικους.