ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ - Χάρης Α. Λαμπρίδης

Χαρτόδετο βιβλίο.
Εξώφυλλα με αυτιά.
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Πολύ καλή κατάσταση. Εσωτερικό άθικτο.
Βιβλίο φιλοσοφικής μελέτης.
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ 
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ
Συγγραφέας: Χάρης Α. Λαμπρίδης
Εκδόσεις: ΚΛΕΙΩ
Έτος εκδόσεως: 1991
Αριθμός σελίδων: 468
Διαστάσεις: 22x15
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
Πρόλογος
Εισαγωγή
Ο Λόγος εις την αρχαίαν ελληνικήν φιλοσοφίαν και τον Ηράκλειτον
Φιλοσοφική ερμηνεία των αποσπασμάτων
Ο Λόγος εις τα Μαθηματικά
Πίναξ εναντίων
Πίναξ λέξεων
Βιβλιογραφία
Παροράματα
---
Σκοπός της προσπαθείας αυτής δεν είναι να κρίνη ή να επικρίνει τας προγενεστέρας ερμηνείας της φιλοσοφίας του Ηρακλείτου, αλλά να συμβάλη εις την απ' ευθείας ερμηνείαν των αποσπασμάτων του Εφεσίου από την σκοπιάν της Φυσικής και της Φιλοσοφίας.
Να καταδείξη ακόμη ότι το πνεύμα του Ηρακλείτου δια της θεωρίας των εναντίων, την οποίαν αυτός με τόσην σαφήνειαν και δύναμιν διετύπωσεν, εσφράγισεν ολόκληρον την αρχαίαν ελληνικήν φιλοσοφίαν, όπως φαίνεται εκ των παραλλήλων χωρίων των άλλων φιλοσόφων, και ότι υπάρχει στενή και βαθύτατη σχέσις της ηρακλειτείου σκέψεως με τον τραγικόν λόγον και τον θρησκευτικόν. [...] (Από την έκδοση)
 
Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (αρχ. Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος) ήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος που έζησε τον 6ο με 5ο π.Χ. αιώνα στην Έφεσο, στην Ιωνία της Μικράς Ασίας. Ήταν απόγονος του ιδρυτή της πόλης, Ανδρόκλου. Λόγω της έλλειψης γνώσης για το σύνολο του έργου του, καθώς λίγα έχουν διασωθεί, αλλά και για την αινιγματική φύση της φιλοσοφίας του, καλείται «Σκοτεινός».
Ο Ηράκλειτος είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Πίστευε στο ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει: «τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία».
Στον Ηράκλειτο αποδίδεται ένα έργο με τίτλο Περί Φύσεως, το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη με περιεχόμενο πολιτικό, θεολογικό και κοσμογονικό. Από τα λιγοστά αποσπάσματα που έχουν διασωθεί, φαίνεται πως ο χαρακτήρας του γραπτού έργου του είναι αποφθεγματικός. Η δομή και σύνθεση των αφορισμών του είναι λεπτομερειακά επεξεργασμένη και το ύφος του αινιγματικό. Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος για τον οποίο αποκλήθηκε «σκοτεινός».
1. Ο βασιλιάς στον οποίο ανήκει το δελφικό μαντείο ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά δίνει σημάδια.
2. Δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά.
Χαρακτηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το έργο του, ο Ηράκλειτος υποδεικνύει ότι δεν αποκαλύπτει τη σκέψη του με άμεσο τρόπο, ούτε όμως επιχειρεί να παραπλανήσει τους ακροατές του. Παρέχει τα σημάδια, τα οποία εκείνοι καλούνται να εννοήσουν με τον ορθό τρόπο. Η φιλοσοφία του, πάλι με τα λόγια του ίδιου, δεν είναι μια αυθαίρετη και υποκειμενική κατασκευή αλλά μια έκφραση του λόγου που διέπει τα πάντα, όσο και αν μένει απρόσιτος στους πολλούς. Η δυσκολία κατανόησης του λόγου του δεν οφείλεται επομένως σε δική του ιδιορρυθμία, αλλά στην αδυναμία των πολλών να εννοήσουν όχι τα λόγια του αλλά τον ίδιο τον «λόγο».
Στις ρήσεις του αναφέρεται ο «Λόγος», π.χ. «τα πάντα διέπονται από τον Λόγο» κάτι που έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών καθώς η φιλοσοφική σκέψη και η ορολογία της ήταν τότε ακόμα στα πρώτα στάδια. Ακόμη και σήμερα η λέξη «λόγος» αντανακλά τόσα πολλά νοήματα στη χρήση της στην ελληνική που δεν μπορεί να αποδοθεί απλώς λεξικογραφικά, χωρίς συνοδό ερμηνεία από παραδείγματα, ιδίως σε άλλες γλώσσες. Στον Ηράκλειτο η έννοια λόγος έχει επίσης πολλές σημασίες και εννοιακές αποχρώσεις. Σημαίνει ομιλία (προφορικός λόγος), αλλά και ρυθμιστική αρχή που διέπει το σύνολο της πραγματικότητας και συνδέει με σχέσεις αναλογίας τα πάντα. Επομένως, εδώ ο λόγος είναι η αιώνια καθολική σχέση που ρυθμίζει την πραγματικότητα, όπως αυτή εκφράζεται γλωσσικά.
Μέλημα του φιλόσοφου είναι η αφύπνιση των ανθρώπων και η καθοδήγησή τους προς την ομολογία, προς τη λογική σκέψη που καθορίζει και συνδέει τη βαθύτερη φύση των πραγμάτων. Με αυτόν τον τρόπο διακρίνει την «πολυμάθεια» από την ουσιαστική και βαθιά γνώση των πραγμάτων.