ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ (1871) [Α' έκδοση] - Υπό Κ. Π. Κωνσταντόπουλου

Τρία σκληρόδετα βιβλία.
Πολυτελείς βιβλιοδεσίες εποχής.
Εξώφυλλα με ταπετσαρίες εποχής.
Δερμάτινες ράχες με χρυσοτυπίες και ακμές.
Δύο τόμοι χωρισμένοι σε τρία βιβλία. Ολοκληρωμένο έργο.
Βιβλίο 1: ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Βιβλίο 2: ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
Βιβλίο 3: ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ (συνέχεια)
Καθαρεύουσα γλώσσα.
Α' έκδοση.
Πολύ καλή κατάσταση.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Συγγραφέας: ΥΠΟ Κ. Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Εισαγγελέως παρ' Εφέταις)
Εκδόσεις: ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Ι. Δ. ΤΟΥΝΤΑ
Τόπος εκδόσεως: ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ
Έτος εκδόσεως:
1871 (ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ)
1876 (ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ)
Σελίδες: 670 + 796 + μθ'
Διαστάσεις εκάστου βιβλίου: 23 Χ 14,5
ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ: 
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΑΥΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
ΕΞΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΕΞΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΕΚΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΠΕΡΙ ΑΠΟΣΒΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝ. ΚΑΙ ΠΟΛΙΤ. ΑΓΩΓΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΙ' ΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ Η ΑΝΑΚΡΙΣΙΣ
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΟΣ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΚΡΙΣΕΩΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
ΠΕΡΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ
ΠΕΡΙ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ 
ΠΕΡΙ ΠΡΟΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΚΡΙΣΕΩΣ
ΠΕΡΙ ΚΥΡΙΑΣ ΑΝΑΚΡΙΣΕΩΣ
ΕΙΔΙΚΟΙ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ
ΕΙΔΙΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΙ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΠΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΦΕΤΩΝ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠ' ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΤΑΙΣΜΑΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΕΙΔΙΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΙ
ΠΕΡΙ ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ
ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
ΓΕΝΙΚΟΙ ΠΕΡΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΚΑΝΟΝΕΣ
ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ
ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΣ
ΕΞΑΛΕΙΨΙΣ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ
---
Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος ήταν Έλληνας νομικός, δικαστικός και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής και πρωθυπουργός. Γεννήθηκε το 1832 στη Μαντινεία του νομού Αρκαδίας στην Πελοπόννησο και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1910 στην Αθήνα. Τάφηκε στις 12 Νοεμβρίου στο Α' νεκροταφείο Αθηνών.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Νομικής, όμως δεν άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου και ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο, στον οποίο διακρίθηκε για τη βαθιά γνώση της νομικής επιστήμης και τον υπηρεσιακό του ζήλο. Ως εισαγγελέας Κέρκυρας είχε ασκήσει δίωξη και στη συνέχεια φυλάκισε το μετέπειτα πρωθυπουργό Γεώργιο Θεοτόκη για συμμετοχή σε μονομαχία. Το 1860, όταν υπηρετούσε ως εφέτης Πατρών, ανακηρύχθηκε Νομάρχης Αχαΐας και Ήλιδος, από τους πολίτες της περιοχής που είχαν στασιάσει κατά του βασιλιά Όθωνα και με τις ικανότητες του κατάφερε να αποφύγει η περιοχή την αιματοχυσία.
Όταν αποσύρθηκε από το Δικαστικό Σώμα, πολιτεύτηκε το 1881, αρχικά με το «Εθνικόν κόμμα» του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, πριν προσχωρήσει στο κόμμα του Δημητρίου Βούλγαρη. Εκλέχθηκε πολλές φορές βουλευτής της επαρχίας Μαντινείας, ενώ στις 15 Οκτωβρίου 1890 εκλέχθηκε πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής, στην οποία προήδρευσε σε 72 συνεδριάσεις. Ήδη από το 1891 είχε αυτονομηθεί πολιτικά και συμμετείχε σε ομάδα πολιτικών που καταδίκαζαν τα αρχηγικά κόμματα, η οποία είχε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο το Δημήτριο Ράλλη. Στις εκλογές της 3ης Μαΐου 1892 εκλέχθηκε βουλευτής, επικεφαλής μιας μικρής ομάδας βουλευτών της νέας βουλής, όμως μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1895 αποσύρθηκε από την πολιτική. Εκλέχθηκε συνολικά, έξι φορές βουλευτής. Στο διάστημα της πρωθυπουργίας ανέλαβε προσωρινά και για μικρά χρονικά διαστήματα τα υπουργεία Εσωτερικών, οικονομικών και Δικαιοσύνης.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1909, ήταν υποψήφιος πρόεδρος στις πρώτες εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όμως ήταν ασθενής και δεν παραβρέθηκε στη Γενική Συνέλευση που προηγήθηκε των εκλογών, ενώ στις εκλογές ηττήθηκε από τον Έσσλιν, ο οποίος εκλέχθηκε πρόεδρος.
Διορίστηκε πρωθυπουργός το 1892, όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α' απομάκρυνε τον πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη, αν και διέθετε την απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή, καθώς διαφώνησαν για την οικονομική πολιτική που έπρεπε να ακολουθηθεί. Ανέλαβε το σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης για τη διενέργεια εκλογών στις 18 Φεβρουαρίου 1892 και παρέμεινε στη θέση του πρωθυπουργού έως τις 10 Ιουνίου 1892, όταν παραιτήθηκε και παρέδωσε το αξίωμα στον Χαρίλαο Τρικούπη, ο οποίος είχε επικρατήσει στις εκλογές της 3ης Μαΐου και σχημάτισε, τότε, την έκτη κυβέρνησή του ως πρωθυπουργός.
Η αποδοχή της βασιλικής προτάσεως και η ανάληψη της πρωθυπουργίας, τον έφεραν σε αντιδικία με το παλιό του σύμμαχο Δημήτριο Ράλλη, ο οποίος στράφηκε εναντίον με οξύτητα, που πολλές φορές ξεπερνούσε τα κοινοβουλευτικά όρια. Η ομάδα βουλευτών υπό το Ράλλη, τον Νοέμβριο του 1893, προκάλεσε πρωτοφανές επεισόδιο σε βάρος του Κωνσταντόπουλου, ενώ ο Ράλλης χαρακτήρισε «αυλικοφωλιά» την κυβέρνηση Κωνσταντόπουλου, ο οποίος κάλεσε τον αντίπαλο του σε μονομαχία με πιστόλια. Ο Κωνσταντόπουλος είχε δηλώσει ότι, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα της μονομαχίας, δεν επρόκειτο να συμφιλιωθεί με τον Ράλλη και να του δώσει το χέρι, όπως πρόβλεπαν οι κανόνες. Η μονομαχία τους έγινε στις 9 το πρωί της 19ης Νοεμβρίου 1893 στην τοποθεσία Άγιος Θωμάς στου Γουδή και οι μονομάχοι αστόχησαν στις εκατέρωθεν βολές. Μάρτυρες ήταν οι συνταγματάρχες Πεζικού Γεώργιος Μαυρομιχάλης και Χρήστος Μπότσαρης από τη μεριά του Κωνσταντόπουλου, ενώ από την πλευρά του Ράλλη ήταν οι βουλευτές Γεώργιος Κρεστενίτης και Αριστόβουλος Μάνεσης. Παρόντες ήταν ακόμη, οι γιατροί Αμπελάς και Βελλίνης.
Έγραψε έργα νομικού και πολιτικού περιεχομένου, το κυριότερο από τα οποία είναι η «Ερμηνεία της Ελληνικής Ποινικής Δικονομίας».